കിരാതരുടെ ആരാധനാമൂര്ത്തികളായ മിക്ക ദൈവങ്ങള്ക്കും ഏറെ പ്രിയപ്പെട്ട അനുഷ്ഠാനം നരബലി തന്നെയായിരുന്നു. മനുഷ്യര്ക്കു ദൈവസന്നിധിയില് സമര്പ്പിക്കാവുന്നതില് വെച്ച് ഏറ്റവും പുണ്യമേറിയ ത്യാഗാര്പ്പണമായി സെമിറ്റിക് മതങ്ങളും വാഴ്തിപ്പാടുന്നത് മനുഷ്യക്കുരുതി തന്നെയാണെന്നത് യാദൃച്ഛികമല്ല. അബ്രഹാമിന്റെ പുത്രബലിയെ പ്രകീര്ത്തിച്ചുകൊണ്ടുള്ള വെളിപാടുകള് ഖുര് ആനിലും ബൈബിളിലും ഏതാണ്ട് ഒരേ രൂപത്തില് വിവരിച്ചിട്ടുണ്ട്. (ബലി നല്കാന് കൊണ്ടുപോയത് ഇസ് ഹാകിനെയെന്നു ക്രിസ്ത്യാനികളും ഇസ്മായിലിനെയെന്നു മുസ്ലിങ്ങളും തര്ക്കിക്കുന്നുണ്ടെന്ന വ്യത്യാസമേയുള്ളു.)
“ഇബ്രാഹീമിനു നാം സഹനശീലനായ ഒരു പുത്രന്റെ സുവാര്ത്ത നല്കി. ആ പുത്രന് അദ്ദേഹത്തോടൊപ്പം പ്രവര്ത്തിക്കാന് പ്രായമായപ്പോള് ഇബ്രാഹീം മകനോടു പറഞ്ഞു: `മകനേ നിന്നെ അറുക്കാന് എനിക്കു സ്വപ്നദര്ശനമുണ്ടായിരിക്കുന്നു. നിന്റെ അഭിപ്രായമെന്ത്?`
മകന് പരഞ്ഞു.: `പിതാവേ, കല്പ്പിക്കപ്പെട്ടതു ചെയ്തുകൊള്ളുക. അല്ലാഹു ഉദ്ദേശിച്ചാല് എന്നെ ക്ഷമാശിലരില്പ്പെട്ട ഒരുവനായി അങ്ങേക്കു കാണാം.` അങ്ങനെ ഇരുവരും ദൈവത്തിനു കീഴടങ്ങിക്കൊണ്ട് ,ഇബ്രാഹീം പുത്രനെ കമഴ്ത്തിക്കിടത്തിയപ്പോള് നാം അദ്ദേഹത്തെ വിളിച്ചു.:`ഓ ഇബ്രാഹീം ! താങ്കള് സ്വപ്നം സാക്ഷാത്കരിച്ചിരിക്കുന്നു...ഇതൊരു പരീക്ഷണം തന്നെ. നാം മഹത്തായ ഒരു ബലി മൃഗത്തെ ആ ബാലനു പകരം തെണ്ടം നല്കി.”[37:100-107]
ഇസ്ലാമിന്റെ ആവിര്ഭാവകാലത്ത് അറേബ്യയില് നരബലി അസാധാരണമല്ലാത്ത ഒരു അനുഷ്ഠാനമായിരുന്നു. ദൈവങ്ങള്ക്കായി നേര്ച്ചകള് നേരുന്നവര് ഉദ്ദിഷ്ട ഫലം ലഭിച്ചു കഴിഞ്ഞാല് എത്ര കടുത്ത ത്യാഗവും ചെയ്യാന് തയ്യാറായിരുന്നു. പ്രവാചകനായ മുഹമ്മെദിന്റെ പിതാവു തന്നെ ഒരു നേര്ച്ചക്കുരുതിയില്നിന്ന് തലനാരിഴക്കാണു രക്ഷപ്പെട്ടത് എന്നു ചരിത്രം പറയുന്നു.
നരബലിയില്നിന്നു മൃഗബലിയിലേക്കുള്ള ഒരു പരിണാമദശയിലായിരുന്നു സെമിറ്റിക് മതങ്ങളുടെ ആവിര്ഭാവം എന്നനുമാനിക്കാവുന്ന ധാരാളം തെളിവുകളുണ്ട്. പ്രകൃതിപ്രതിഭാസങ്ങളെക്കുറിച്ചുള്ള അജ്ഞതയാണ് മൂഡവിശ്വാസികളായ അപരിഷ്കൃതജനതയെക്കൊണ്ട് ഇത്തരം അത്യാചാരങ്ങള് ചെയ്യിച്ചത്. തലമുറകളിലൂടെ പകര്ന്നു കിട്ടിയ അന്ധവിശ്വാസങ്ങളും ദുരാചാരങ്ങളും ചിന്താലേശമന്യേ ഇന്നും തുടരുന്ന മനുഷ്യര് ഇന്ന് ഇതിനൊക്കെ മുടന്തന് ന്യായങ്ങള് കണ്ടെത്തി `ശാസ്ത്രീയത` സ്ഥാപിക്കാന് ശ്രമിക്കുന്നു.
അല്ലാഹുവിന് ഏറ്റവും പ്രിയപ്പെട്ട ആചാരം നരബലിയാണെങ്കിലും അതൊരു നിര്ബന്ധ അനുഷ്ഠാനമാക്കിയില്ല എന്നത് ആശ്വാസകരം തന്നെ! എങ്കിലും മൃഗബലി ഏറെ പുണ്യമുള്ള ചടങ്ങുകളിലുള്പ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. ഹജ്ജിനോടനുബന്ധിച്ച് മിണ്ടാപ്രാണികളുടെ കൂട്ടക്കുരുതിയാണു നടത്തപ്പെടുന്നത്. ഒരു തീര്ത്ഥാടകന് ഒരു ആടിനെ അല്ലെങ്കില് ഏഴു പേര് ചേര്ന്ന് ഒരു ഒട്ടകത്തെ എന്ന കണക്കിനാണു ബലികര്മ്മം നടത്തേണ്ടത്. 25 ലക്ഷത്തോളം പേര് ആണ്ടു തോറും ഹജ്ജിനെത്തുന്നു എന്നാണു പറയപ്പെടുന്നത്. ഓരോ തീര്ത്ഥാടകനും ഏതാണ്ട് 4000 രൂപക്കു തുല്യമായ സംഖ്യ നല്കണം. മൊത്തം 1000കോടിയീളം രൂപ ഈ ഇനത്തില് സൌദി സ്ര്ക്കാരിനു കിട്ടുന്നു. ദശലക്ഷക്കണക്കിനു മൃഗങ്ങളെയാണിപ്രകാരം കൂട്ടക്കശാപ്പിനിരയാക്കുന്നത്. അവയുടെ മൃതശരീരങ്ങള് മരുഭൂമിയില് കൂട്ടിയിട്ട് ഉണക്കി നശിപ്പിക്കുകയാണു ചെയ്തുകൊണ്ടിരുന്നത്. അടുത്ത കാലത്ത് ഫഹദ് രാജാവിന്റെ ഭരണകാലത്താണ് ഈ ബലിമാംസത്തില്നിന്നും അല്പഭാഗം സംസ്കരിച്ച് ആഫ്രിക്കയിലേക്കും മറ്റും എത്തിക്കാനുള്ള ഏര്പ്പാടുണ്ടായത്. എന്നിട്ടും മാംസത്തിന്റെ പകുതിയിലേറെ നശിപ്പിക്കേണ്ടി വരുന്നുവെന്നാണു പത്രവാര്ത്തകളില്നിന്നും മനസ്സിലാകുന്നത്.
പരിഷ്കൃതലോകം ഉപേക്ഷിച്ചു കഴിഞ്ഞതും ഇന്ത്യയുള്പ്പെടെ മിക്ക രാജ്യങ്ങളിലും നിയമം മൂലം നിരോധിച്ചതുമായ ജന്തുബലി ഇസ്ലാമില് ഇന്നും തുടരുന്നതിനെതിരെ വിമര്ശനങ്ങള് ഉയര്ന്നപ്പോള് നമ്മുടെ മുസ്ലിം ബുദ്ധിജീവികള് അതിനും ഒരു ഞൊണ്ടിന്യായം കണ്ടെത്തി.! ബലി നടത്തുന്നത് പോഷകാഹാരവിതരണം ലക്ഷ്യമാക്കിയാണ് എന്നതാണു ന്യായം. ബലിമാംസം ഭക്ഷിക്കാമെന്നതു ശരിതന്നെ. പ്രാകൃത ജനവിഭാഗങ്ങളും തങ്ങളുടെ ദൈവങ്ങള്ക്കായി കുരുതി ചെയ്ത ജീവികളെ ഭക്ഷിച്ചിരുന്നു. എന്നാല് ബലി നടത്തുന്നത് ഭക്ഷണത്തിനല്ല. ദൈവങ്ങളെ പ്രീതിപ്പെടുത്താനുള്ള ഒരനുഷ്ഠാനം എന്ന നിലക്കാണ്.
ഖുര് ആന് പ്രസ്താവിക്കുന്നു:
“എല്ലാ സമുദായങ്ങള്ക്കും അവര്ക്ക് അവന് നല്കിയതില്നിന്ന് കന്നുകാലികളുടെ മേല് അവര് അല്ലാഹുവിന്റെ നാമം കീര്ത്തനം ചെയ്യാന് വേണ്ടി നാം ഓരോ കര്മ്മാനുഷ്ഠാനങ്ങല് ഏര്പ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു.”[22:34]
“ബലിയൊട്ടകങ്ങളെയാകട്ടെ, നാം അവയെ നിങ്ങള്ക്ക് അല്ലാഹുവിന്റെ അടയാളങ്ങളില് പെട്ടതാക്കിയിരിക്കുന്നു. നിങ്ങള്ക്കവയില് ഗുണമുണ്ട്. അതിനാല് വരിവരിയായി നിര്ത്തി അവയുടെ മേല് നിങ്ങള് അല്ലാഹുവിന്റെ നാമം കീര്ത്തനം ചെയ്യുവീന് . അങ്ങനെ അവയുടെ ഉദരപാര്ശ്വങ്ങള് നിലം പതിച്ചാല് അവയില്നിന്നു തിന്നുകയും തിന്നാന് കൊതിച്ചു വരുന്നവര്ക്കു കൊടുക്കുകയും ചെയ്യുവിന് ”[22:36]
പാഗന് അറബികള് അവരുടെ ഗോത്രദൈവങ്ങള്ക്കായി അനുഷ്ഠിച്ചിരുന്ന കിരാതമായ ആചാരങ്ങള് എപ്രകാരമാണ് ഇസ്ലാം സ്വന്തമാക്കിയത് എന്ന്, ഈ ഖുര് ആന് സൂക്തത്തിനു വ്യാഖ്യാനക്കുറിപ്പെഴുതവെ മൌദൂദി തന്നെ തുറന്നു പറയുന്നതു കാണുക:
“ഈ സൂക്തത്തില്നിന്നു രണ്ടു കാര്യങ്ങള് ഗ്രഹിക്കാം. ഒന്ന് മൃഗബലി എല്ലാ ദൈവീക ശരീഅത്തുകളിലും ആരാധനാ സമ്പ്രദായത്തിന്റെ ഒരനിവാര്യഘടകമായിരുന്നു. മനുഷ്യന് ഏതെല്ലാം രൂപങ്ങളില് അല്ലാഹുവേതരന്മാര്ക്ക് അടിമപ്പെടുന്നുവോ ആ രൂപങ്ങളെല്ലാം അല്ലാഹുവേതരര്ക്കു വിലക്കുകയും അല്ലാഹുവിനു മാത്രമായി അനുഷ്ഠിക്കുകയും ചെയ്യേണ്ടത് ഇബാദത്തുകളിലെ തവ്ഹീദിന്റെ അടിസ്ഥാന താല്പ്പര്യങ്ങളില്പ്പെട്ടതത്രേ. ഉദാഹരണമായി മനുഷ്യന് അല്ലാഹുവേതരന്മാര്ക്കു തല കുനിക്കുകയും സാഷ്ടാംഗം പ്രണമിക്കുകയും ചെയ്തിരുന്നു. ദൈവീക ശരീഅത്തുകള് അവ അല്ലാഹുവിനു മാത്രം ചെയ്യുന്ന കര്മ്മങ്ങളായി നിശ്ചയിച്ചു. മനുഷ്യന് അല്ലാഹുവേതര ശക്തികളുടെ മുന്മ്പില് സാമ്പത്തിക നേര്ച്ചകള് സമര്പ്പിച്ചിരുന്നു.ദൈവീക ശരീഅത്തുകള് അതെല്ലാം വിലക്കുകയും സകാത്തും സദഖയും അല്ലാഹുവിനു മാത്രമായിരിക്കേണ്ടത് നിര്ബ്ബന്ധമാണെന്നു വിധിക്കുകയും ചെയ്തു. മനുഷ്യന് നിരവധി മിഥ്യാദൈവങ്ങളുടെ ആസ്ഥാനങ്ങളെ വിശുദ്ധമന്ദിരങ്ങളും പുണ്യഗേഹങ്ങളുമായി ഗണിച്ചിരുന്നു. ദൈവീക ശരീഅത്തുകള് ചില പ്രത്യേക സ്ഥാനങ്ങളെ പുണ്യസ്ഥലങ്ങളും ദൈവിക മന്ദിരങ്ങളുമായി നിശ്ചയിക്കുകയും അവിടെ തീര്ഥാടനം നടത്താനും പ്രദക്ഷിണം ചെയ്യാനും കല്പ്പിക്കുകയും ചെയ്തു. മനുഷ്യന് അല്ലാഹുവല്ലാത്തവരുടെ പേരില് വ്രതമനുഷ്ഠിച്ചിരുന്നു. ദൈവിക ശരീഅത്തുകള് വ്രതാനുഷ്ടാനവും അല്ലാഹുവിനു വേണ്ടി മാത്രമാക്കി. ഇപ്രകാരം മനുഷ്യര് തങ്ങളുടെ സ്വയം നിര്മ്മിത ദൈവങ്ങള്ക്കു വേണ്ടി മൃഗബലിയും നടത്തിയിരുന്നു. ദൈവീക ശരീഅത്തുകള് അതും അല്ലാഹുവല്ലാത്തവര്ക്കു വിലക്കുകയും അല്ലാഹുവിനു വേണ്ടി നിര്ബ്ബന്ധമാക്കുകയും ചെയ്തു.”(തഫ്ഹീമുല് ഖുര് ആന് )
മുഹമ്മദ് ജനിക്കുന്നതിനും 1200 വര്ഷങ്ങള്ക്കു മുമ്പ് ഈ ഹിംസാത്മകമായ ദുരാചാരത്തിനെതിരെ അഹിംസയുടെ മതവും കൊണ്ടു വന്ന ശ്രീബുദ്ധനെക്കുറിച്ചോ ബുദ്ധമതതത്വങ്ങളെക്കുറിച്ചോ ഒന്നും ഈ അല്ലാഹു കേട്ടിട്ടേ ഇല്ല!! എല്ലാ മതങ്ങളിലും ബലിയുണ്ടെന്നാണ് അറേബ്യയുടെ ഠ വട്ടം മാത്രം കണ്ടിട്ടുള്ള ഈ സര്വ്വജ്ഞാനി പറയുന്നത്!!
ജാഹിലിയ്യാ മുശ്രിക്കുകളുടെ ഗോത്ര മര്യാദകളെയും പെരുമാറ്റച്ചട്ടങ്ങളെയും പവിത്രവല്ക്കരിച്ചുകൊണ്ടുള്ള മറ്റൊരു വെളിപാടു നോക്കുക;
“സത്യവിശ്വാസികളേ, അല്ലാഹുവിന്റെ ചിഹ്ന്നങ്ങളേയും ആദരണീയ മാസങ്ങളേയും , ബലിക്കായി കൊണ്ടുപോകുന്ന മൃഗത്തെയും അതിന്റെ കഴുത്തില് കെട്ടിയ അടയാളങ്ങളേയും അല്ലാഹുവിന്റെ അനുഗ്രഹം തേടി പുണ്യഭവനത്തിലേക്കു പോകുന്നവരേയും നിങ്ങള് അനാദരിക്കരുത്.”[5:3]
ഇതിന്റെ വ്യാഖ്യാനം കൂടി കാണുക;
“സത്യവിശ്വാസികള് അനാദരിക്കുവാന് പാടില്ലാത്ത അഥവാ അവര് പവിത്രമായി കരുതി ആദരിച്ചു പോരേണ്ടുന്ന-അഞ്ചു കാര്യങ്ങളെയാണ് അല്ലാഹു ഈ വചനത്തില് എടുത്തു കാട്ടിയിരിക്കുന്നത്. ...ഹജ്ജ് ഉമ്ര കര്മ്മങ്ങളോടും ,മക്കാ ഹറമിനോടും ബന്ധപ്പെട്ട ചിഹ്നങ്ങളാണ് ഇവിടെ പ്രധാനമായും ഉദ്ദേശ്യമെന്നു സന്ദര്ഭം കൊണ്ടു മനസ്സിലാക്കാം. അതാതില് പാലിക്കപ്പെടേണ്ടുന്ന മര്യാദകളും ആദരവുകളും ലംഘിക്കാതെ അതിന്റെ പവിത്രത സൂക്ഷിക്കല് നിര്ബ്ബന്ധമാണ്....ഹറാമായ മാസം ദുല്ഖാ്ദ, ദുല്ഹിജ്ജ,മുഹറം,റജബ് എന്നിവയാണ്. ...ഈ മാസങ്ങളില് യുദ്ധം നിരോധിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. അതുകൊണ്ട് അക്കാലത്തു യുദ്ധം നടത്തുന്നത് അതിനെ അനാദരിക്കലായിരിക്കും....ബലി കര്മ്മത്തിനായി കാ്ബയുടെ അടുത്തേക്കു കൊണ്ടുപോകുന്ന മൃഗങ്ങളും അവയുടെ പ്രത്യേക അടയാളങ്ങളായിക്കൊണ്ട് അവയുടെ കഴുത്തില് കെട്ടിത്തൂക്കിയ വസ്തുക്കളും -കാ്ബയുടെ അടുക്കലേക്കു ബലിമൃഗങ്ങളെ കൊണ്ടുപോകുമ്പോള് അവയുടെ കഴുത്തില് ചെരിപ്പോ മരത്തൊലിയോ ഒരടയാളമായി കെട്ടിത്തൂക്കുന്ന പതിവ് മുന് കാലത്തുണ്ടായിരുന്നു. ഹജ്ജിനും ഉമ്രക്കും പോകുന്ന ആളുകളും അതുപോലെ ചില അടയാളങ്ങള് സ്വീകരിക്കലും പതിവുണ്ടായിരുന്നു..-അന്യരുടെ കയ്യേറ്റത്തില്നിന്നും അനാദരവില്നിന്നും സുരക്ഷിതത്വം ലഭിക്കുകയായിരിക്കും ഇതിന്റെ ഉദ്ദേശ്യം....മേല്പറഞ്ഞ അഞ്ചു കാര്യങ്ങളും ഏറെക്കുറെ മുശ്രിക്കുകളും അംഗീകരിച്ചു വന്നിരുന്നു. ആ നല്ല കാര്യങ്ങള് മുസ്ലിംങ്ങളും കര്ശനമായി പാലിക്കേണ്ടതുണ്ട്. ജാഹിലിയ്യാ സമ്പ്രദായങ്ങളെന്നു വെച്ച് അവയെ അവഗണിച്ചുകൂടാ....”(ഖുര് ആന് വിവരണം, അമാനിമൌലവി)
കൊല്ലത്തില് നാലു മാസം കൊള്ള ചെയ്യരുത് എന്നത് അക്കാലത്തെ അറബികളുടെ ഒരു ഗോത്ര മര്യാദയായിരുന്നു. കൊള്ളയും പിടിച്ചുപറിയും കുലത്തൊഴിലാക്കിയിരുന്ന ഗോത്രക്കാര് പോലും ഈ മര്യാദകള് കൃത്യമായി പാലിച്ചിരുന്നു. തീര്ഥാടനകാലം സമാധാനകാലവും മറ്റു മാസങ്ങള് യുദ്ധകാലവുമായി കണക്കാക്കിയിരുന്ന ആ പ്രാകൃത സമൂഹത്തിന്റെ നിയമങ്ങല് ഒരു ദൈവം ഏറ്റു പിടിക്കാന് പോയതെന്തിനാണെന്നു മനസ്സിലാകുന്നില്ല.? ഇക്കാലത്ത് കൊള്ളയും യുദ്ധവും നാലുമാസം നിഷിദ്ധവും എട്ടു മാസം അനുവദനീയവും എന്നാരും പറയുകയില്ലല്ലോ!!
ആദ്യം പിറക്കുന്ന കുഞ്ഞിനെ ബലിയറുക്കുന്ന പതിവും അറബികള്ക്കുണ്ടായിരുന്നു. പിന്നീടതിനു പകരം മൃഗബലിയും `മുടി കളയലും` നടത്തുന്ന ആചാരം വന്നു. നരബലിയുടെ തുടര് ശേഷിപ്പായ ഈ ആചാരം ഇന്നും മുസ്ലിങ്ങള് അനുഷ്ഠിച്ചു വരുന്നുണ്ട്.
ഒട്ടകത്തെ ബലിയറുക്കേണ്ടതെങ്ങനെയെന്ന് മൌദൂദി തന്റെ തഫ്ഹീമില് വിവരിക്കുന്നുണ്ട്:
“ഒട്ടകങ്ങളെ നിറുത്തിയാണ് ബലി നടത്തുക എന്നതു പ്രസിദ്ധമാണല്ലോ. അതിന്റെ ഒരു കാല് ബന്ധിച്ച ശേഷം തൊണ്ടയില് മൂര്ച്ചയേറിയ കുന്തം കൊണ്ട് അതിശക്തിയായി കുത്തുന്നു. ആ മുറിവിലൂടെ രക്തം ചീറ്റി ഒഴുകുന്നു. രക്തം ഒഴുകിക്കഴിയുന്നതോടെ അതു നിലത്തു വീഴുന്നു.”
ഹജ്ജില് പങ്കു കൊള്ളുന്നവര് മാത്രമല്ല മൃഗക്കുരുതി ചെയ്യേണ്ടത്.
“കഴിവുള്ള എല്ലാ മുസ്ലിങ്ങള്ക്കും അവര് എവിടെയായിരുന്നലും ബാധകമായ ഒരു വിധിയാണിത്. ജന്തുക്കളെ അധീനപ്പെടുത്തിത്തന്നതിന് അല്ലാഹുവിന് ശുക്ര് ചെയ്യുക്യും വന്ദിക്കുകയും താന്താങ്ങളുടെ പ്രദേശങ്ങളില് വെച്ച് ഹാജിമാരോട് പങ്കു ചേരുന്ന ഒരവസ്ഥ സൃഷ്ടിക്കുകയും ചെയ്യേണ്ടതുണ്ട്. ഹജ്ജ് ചെയ്യുക എന്ന മഹാഭാഗ്യത്തിന് അവസരം ലഭിക്കാത്ത മുസ്ലിങ്ങള് ഹാജിമാര് അനുഷ്ഠിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന കര്മ്മങ്ങള് അനുഷ്ഠിക്കുകയെങ്കിലും വേണം. തിരുമേനി അരുളിയിട്ടുണ്ട്:“കഴിവുണ്ടായിട്ടും ബലികര്മ്മം നടത്താത്തവന് നമ്മുടെ ഈദ് ഗാഹിലേക്ക് അടുക്കരുത്.”(തഫ്ഹീമുല് ഖുര് ആന് )
സ്വന്തം സൃഷ്ടികളായ മിണ്ടാപ്രാണികളുടെ കഴുത്ത് കുത്തിക്കീറുന്നതും ചോര തെറിച്ചവ പിടഞ്ഞു വീഴുമ്പോള് തന്റെ നാമം പ്രകീര്ത്തിക്കുന്നതും കണ്ട് പുളകം കൊള്ളുന്ന ഈ `ദൈവം ` കിരാതമനുഷ്യരുടെ ഭാവനയില് ജന്മം കൊണ്ട ഒരു പ്രാകൃതസങ്കല്പ്പമല്ലാതെ മറ്റെന്താണ്?ഹജ്ജിന്റെ പേരില് നടക്കുന്ന ക്രൂരവും മനുഷ്യസംസ്കാരത്തിനു യോജിക്കാത്തതുമായ ഈ അത്യാചാരം നിര്ത്തുന്നതിനെക്കുറിച്ചും പകരം ആ പണം കൊണ്ട് വല്ല ഭക്ഷ്യധാന്യങ്ങളും വാങ്ങി ആഫ്രിക്കയിലെയും മറ്റും പട്ടിണിപ്പാവങ്ങള്ക്കു നല്കുന്നതിനെക്കുറിച്ചും മുസ്ലിം സമൂഹത്തിലെ ചിന്താശീലരായ നല്ല മനുഷ്യര് പോലും ആലോചിക്കാത്തത് അതിശയകരം തന്നെ.!!!! ആറാം നൂറ്റാണ്ടിലെ ഒരപരിഷ്കൃത ഗോത്രജനതയുടെ വിശ്വാസങ്ങളും ഹീനാചാരങ്ങളുമായി എത്ര കാലം ഈ സമൂഹത്തിന് ഇനിയും മുന്നോട്ടു പോകാനാവും??? ആരാധനയ്ക്ക് അല്പ്പം കൂടി നെറിയും നന്മയുമുള്ള മാര്ഗ്ഗങ്ങള് ഒന്നുമില്ലേ?
ചിന്താശേഷി പൂര്ണ്ണമായും മരവിച്ചിട്ടില്ലാത്ത വല്ലവരും ഉണ്ടെങ്കില് ചിന്തിക്കുക!!!
Thursday, October 11, 2007
Monday, October 8, 2007
ശിര്ക്കില് മുങ്ങിയ തൌഹീദ്!!
ലാത്തമനാത്തദൈവങ്ങളെ അംഗീകരിക്കുന്ന വെളിപാട് പിശാചിന്റേതാണെന്നു തിരിച്ചറിയാന് കഴിഞ്ഞതിനാല് ഖുര് ആനില് നിന്നും ഒഴിവാക്കി പകരം വേറെ ആയത്തിറക്കുകയുണ്ടായല്ലോ. എന്നാല് നബിക്കോ അല്ലാഹുവിനോ തിരിച്ചറിയാനും തിരുത്താനും സാധിക്കാതെ പോയ നിരവധി `പൈശാചിക വചനങ്ങള് `അല്ലാഹുവിന്റെ ഗ്രന്ഥത്തില് ഇനിയുമുണ്ടെന്നു ന്യായമായും കരുതാം. ഇതാ ഒരുദാഹരണം:-
“നിശ്ചയം സഫായും മര്വായും അല്ലാഹുവിന്റെ പ്രതീകങ്ങള് തന്നെ. അതിനാല് അവയെ തവാഫ് ചെയ്യുന്നതില് തെറ്റില്ല.”[2:158]
ശിര്ക് ചെയ്യാന് വിസമ്മതിച്ചതിന്റെ പേരില് സ്വര്ഗ്ഗത്തില്നിന്നും ആട്ടിയോടിക്കപ്പെട്ടവനാണല്ലോ ഇബ് ലീസ്. ഇറങ്ങിപ്പോരുമ്പോള് ഇബ് ലീസ് ദൈവത്തോട് പറഞ്ഞത് “എന്നോട് ചെയ്ത ചതിക്കു ഞാന് പകരം വീട്ടും.” എന്നാണ്.. മനുഷ്യരെക്കൊണ്ട് ശിര്ക് ചെയ്യിക്കാന് പിശാച് തന്നാല് കഴിയുന്നതെല്ലാം ചെയ്യുമെന്ന കാര്യത്തില് സംശയമില്ല. അതു ചെയ്തിട്ടുണ്ടെന്നു തന്നെയാണ് ഖുറ് ആനിലെ നിരവധി വചനങ്ങളും മുസ്ലിംങ്ങളുടെ പല ചെയ്തികളും വ്യക്തമാക്കുന്നത്.
ബിംബാരാധന തെറ്റാണെന്ന് സ്വന്തം അനുയായികളെ പഠിപ്പിച്ച പ്രവാചകന് ഒടുവില് തന്റെ സമുദായത്തെ വിഗ്രഹാരാധനയുടെ ചളിക്കുണ്ടിലേക്കു തന്നെ ആഴ്ത്തി വിട്ടതെന്തുകൊണ്ടാണെന്ന കാര്യം ഇസ്ലാമിക ചിന്തകരെത്തന്നെ ഒരുപാട് ആശയക്കുഴപ്പത്തിലാക്കിയ സംഗതിയാണ്. മക്ക തനിക്കു കീഴടങ്ങിയതോടെ മുഹമ്മദിന്റെ വിഗ്രഹവിരോധം പമ്പ കടന്നു!
ഹജ്ജ് എന്ന പേരില് അവിടെ നടന്നു വന്ന പ്രാകൃതാചാരങ്ങളെല്ലാം നില നിര്ത്താന് മുഹമ്മദ് ഉത്തരവിടുകയായിരുന്നു. ഇത് അദ്ദേഹത്തിന്റെ അന്നത്തെ അനുയായികളെപ്പോലും അമ്പരപ്പിച്ചതായി വ്യാഖ്യാതാക്കളും ചരിത്രകാരന്മാരും പറയുന്നു. മേല് ഉദ്ധരിച്ച ഖുര് ആന് വാക്യത്തിന് കെ വി മുഹമ്മദ് മുസ്ലിയാര് നല്കുന്ന വിശദീകരണം കാണുക:
“ഇസ്ലാമിന്റെ ആരംഭകാലത്ത് മുശ്രിക്കുകള് ആ രണ്ടു പര്വ്വതങ്ങളിലും ഓരോ വിഗ്രഹങ്ങള് പ്രതിഷ്ഠിച്ച് അവയെ പ്രദക്ഷിണം ചെയ്യുകയും ആരാധിക്കുകയും ചെയ്തു വന്നിരുന്നു. എന്നാല് ഇസ്ലാം വരികയും വിഗ്രഹങ്ങള് നീക്കം ചെയ്യപ്പെടുകയും ചെയ്ത ശേഷവും ആ പര്വ്വതങ്ങളെ പ്രദക്ഷിണം ചെയ്യുവാന് മുസ്ലിംങ്ങള്ക്കു വെറുപ്പു തോന്നി. കാരണം ബിംബങ്ങളോടും അവയോടു ബന്ധപ്പെട്ട പശ്ചാത്തലങ്ങളോടും ജനമനസ്സുകളില് ഇസ്ലാമുണ്ടാക്കിയ പരിവര്ത്തനം അത്രമാത്രം ഉഗ്രവും അഗാധവുമായിരുന്നു. അക്കാരണത്താല് സഫാമര്വയെ ഇനിയും പ്രദക്ഷിണം ചെയ്യുന്നതില് തങ്ങള്ക്ക്ക്കുള്ള മനപ്രയാസം നബിയോടവര് പറയുകയും ചെയ്തു. അപ്പോഴായിരുന്നു `അവ രണ്ടും അല്ലാഹുവിന്റെ അടയാളങ്ങളില് പെട്ടതായിരിക്കയാല് അവയെ ത്വവാഫ് ചെയ്യല് കുറ്റമല്ല` എന്നു അല്ലാഹു ഉണര്ത്തിയത്.”
ഹജ്ജ് എന്ന പ്രാകൃതവും മൂഡവുമായ ജാഹിലിയ്യ ആചാരം ഇസ്ലാമില് നിലനിര്ത്തിയതിന്റെ പിന്നില് പിശാചിന്റെ കൈകള് പ്രവര്ത്തിച്ചിരിക്കാന് സാധ്യതയില്ലേ? ഈ ആയത്തുള്പ്പെടെ വിഗ്രഹാരാധനക്കു പ്രേരകമായ പല വെളിപാടുകളും പിശാചിന്റെതാകാന് ഇടയില്ലേ? എന്തൊക്കെയാണ് ഹജ്ജിന്റെ പേരില് അവിടെ നടക്കുന്നത്? കല്ലിനെ ചുറ്റുക, കല്ലിനെ ചുംബിക്കുക, കല്ലിനെ കല്ലെറിയുക,തല മൊട്ടയടിക്കുക, ഒട്ടകങ്ങളെ ബലിയറുക്കുക എന്നിങ്ങനെ അറബിനാടോടികളുടെ എല്ലാ അനാചാരങ്ങളും ഇതിന്റെ ചടങ്ങുകളായി നടക്കുന്നു. ഹിന്ദുക്കളും മറ്റും അവരുടെ പ്രാര്ഥനയ്ക്കു മാത്രമേ വിഗ്രഹങ്ങളെ പരിഗണിക്കാറുള്ളൂ. മുസ്ലിംങ്ങള് മലമൂത്രവിസര്ജ്ജനം നടത്തുമ്പോള് പോലും ഈ വിഗ്രഹങ്ങളുടെ `പരിശുദ്ദി` കാക്കുന്നു!! അതേ സമയം തഞ്ചം കിട്ടുമ്പോഴൊക്കെ മറ്റുള്ളവരെ വിഗ്രഹാരാധകര് എന്നു കളിയാക്കുകയും ചെയ്യും!
“നീ വെറും കല്ലു മാത്രമാണ്. നബി നിന്നെ ചുംബിക്കുന്നതു കണ്ടില്ലായിരുന്നുവെങ്കില് ഞാന് നിന്നെ തിരിഞ്ഞു നോക്കില്ലായിരുന്നു” എന്ന് ഉമര് കാബയിലെ കല്ലിനെ നോക്കി പ്പറഞ്ഞതായി ഹദീസിലുണ്ട്. നബിയെത്തന്നെ കല്ലാരാധനയിലകപ്പെടുത്തി ,മുസ്ലിം സമൂഹത്തെ കാലാകാലം ശിര്ക്കില് കുരുക്കിയിടാന് പിശാചിനു കഴിഞ്ഞു! കാബ എന്ന കല്മണ്ഡപം കൊല്ലം തോറും പുണ്യജലം കൊണ്ടു സ്നാനം ചെയ്യിക്കാറുണ്ട്. അതില് തൂക്കിയിടുന്ന ഖില്ല [കര്ട്ടണ് ] വര്ഷം തോറും മാറ്റിപ്പണിയുകയും പഴയ തുണി കഷ്ണങ്ങളാക്കി ഭക്തജനങ്ങള്ക്കു വീതിച്ചു കോടുക്കുകയും ചെയ്യാറുണ്ടത്രേ. ആ തുണിക്കഷ്ണം ആളുകള് ഭക്തി പുരസ്സരം സൂക്ഷിച്ചു വെക്കുന്നു.!
ഇസ്ലാം വിഗ്രഹാരാധനയില്ലാത്ത മതമാണെന്ന് തെറ്റിദ്ധരിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
“നിശ്ചയം സഫായും മര്വായും അല്ലാഹുവിന്റെ പ്രതീകങ്ങള് തന്നെ. അതിനാല് അവയെ തവാഫ് ചെയ്യുന്നതില് തെറ്റില്ല.”[2:158]
ശിര്ക് ചെയ്യാന് വിസമ്മതിച്ചതിന്റെ പേരില് സ്വര്ഗ്ഗത്തില്നിന്നും ആട്ടിയോടിക്കപ്പെട്ടവനാണല്ലോ ഇബ് ലീസ്. ഇറങ്ങിപ്പോരുമ്പോള് ഇബ് ലീസ് ദൈവത്തോട് പറഞ്ഞത് “എന്നോട് ചെയ്ത ചതിക്കു ഞാന് പകരം വീട്ടും.” എന്നാണ്.. മനുഷ്യരെക്കൊണ്ട് ശിര്ക് ചെയ്യിക്കാന് പിശാച് തന്നാല് കഴിയുന്നതെല്ലാം ചെയ്യുമെന്ന കാര്യത്തില് സംശയമില്ല. അതു ചെയ്തിട്ടുണ്ടെന്നു തന്നെയാണ് ഖുറ് ആനിലെ നിരവധി വചനങ്ങളും മുസ്ലിംങ്ങളുടെ പല ചെയ്തികളും വ്യക്തമാക്കുന്നത്.
ബിംബാരാധന തെറ്റാണെന്ന് സ്വന്തം അനുയായികളെ പഠിപ്പിച്ച പ്രവാചകന് ഒടുവില് തന്റെ സമുദായത്തെ വിഗ്രഹാരാധനയുടെ ചളിക്കുണ്ടിലേക്കു തന്നെ ആഴ്ത്തി വിട്ടതെന്തുകൊണ്ടാണെന്ന കാര്യം ഇസ്ലാമിക ചിന്തകരെത്തന്നെ ഒരുപാട് ആശയക്കുഴപ്പത്തിലാക്കിയ സംഗതിയാണ്. മക്ക തനിക്കു കീഴടങ്ങിയതോടെ മുഹമ്മദിന്റെ വിഗ്രഹവിരോധം പമ്പ കടന്നു!
ഹജ്ജ് എന്ന പേരില് അവിടെ നടന്നു വന്ന പ്രാകൃതാചാരങ്ങളെല്ലാം നില നിര്ത്താന് മുഹമ്മദ് ഉത്തരവിടുകയായിരുന്നു. ഇത് അദ്ദേഹത്തിന്റെ അന്നത്തെ അനുയായികളെപ്പോലും അമ്പരപ്പിച്ചതായി വ്യാഖ്യാതാക്കളും ചരിത്രകാരന്മാരും പറയുന്നു. മേല് ഉദ്ധരിച്ച ഖുര് ആന് വാക്യത്തിന് കെ വി മുഹമ്മദ് മുസ്ലിയാര് നല്കുന്ന വിശദീകരണം കാണുക:
“ഇസ്ലാമിന്റെ ആരംഭകാലത്ത് മുശ്രിക്കുകള് ആ രണ്ടു പര്വ്വതങ്ങളിലും ഓരോ വിഗ്രഹങ്ങള് പ്രതിഷ്ഠിച്ച് അവയെ പ്രദക്ഷിണം ചെയ്യുകയും ആരാധിക്കുകയും ചെയ്തു വന്നിരുന്നു. എന്നാല് ഇസ്ലാം വരികയും വിഗ്രഹങ്ങള് നീക്കം ചെയ്യപ്പെടുകയും ചെയ്ത ശേഷവും ആ പര്വ്വതങ്ങളെ പ്രദക്ഷിണം ചെയ്യുവാന് മുസ്ലിംങ്ങള്ക്കു വെറുപ്പു തോന്നി. കാരണം ബിംബങ്ങളോടും അവയോടു ബന്ധപ്പെട്ട പശ്ചാത്തലങ്ങളോടും ജനമനസ്സുകളില് ഇസ്ലാമുണ്ടാക്കിയ പരിവര്ത്തനം അത്രമാത്രം ഉഗ്രവും അഗാധവുമായിരുന്നു. അക്കാരണത്താല് സഫാമര്വയെ ഇനിയും പ്രദക്ഷിണം ചെയ്യുന്നതില് തങ്ങള്ക്ക്ക്കുള്ള മനപ്രയാസം നബിയോടവര് പറയുകയും ചെയ്തു. അപ്പോഴായിരുന്നു `അവ രണ്ടും അല്ലാഹുവിന്റെ അടയാളങ്ങളില് പെട്ടതായിരിക്കയാല് അവയെ ത്വവാഫ് ചെയ്യല് കുറ്റമല്ല` എന്നു അല്ലാഹു ഉണര്ത്തിയത്.”
ഹജ്ജ് എന്ന പ്രാകൃതവും മൂഡവുമായ ജാഹിലിയ്യ ആചാരം ഇസ്ലാമില് നിലനിര്ത്തിയതിന്റെ പിന്നില് പിശാചിന്റെ കൈകള് പ്രവര്ത്തിച്ചിരിക്കാന് സാധ്യതയില്ലേ? ഈ ആയത്തുള്പ്പെടെ വിഗ്രഹാരാധനക്കു പ്രേരകമായ പല വെളിപാടുകളും പിശാചിന്റെതാകാന് ഇടയില്ലേ? എന്തൊക്കെയാണ് ഹജ്ജിന്റെ പേരില് അവിടെ നടക്കുന്നത്? കല്ലിനെ ചുറ്റുക, കല്ലിനെ ചുംബിക്കുക, കല്ലിനെ കല്ലെറിയുക,തല മൊട്ടയടിക്കുക, ഒട്ടകങ്ങളെ ബലിയറുക്കുക എന്നിങ്ങനെ അറബിനാടോടികളുടെ എല്ലാ അനാചാരങ്ങളും ഇതിന്റെ ചടങ്ങുകളായി നടക്കുന്നു. ഹിന്ദുക്കളും മറ്റും അവരുടെ പ്രാര്ഥനയ്ക്കു മാത്രമേ വിഗ്രഹങ്ങളെ പരിഗണിക്കാറുള്ളൂ. മുസ്ലിംങ്ങള് മലമൂത്രവിസര്ജ്ജനം നടത്തുമ്പോള് പോലും ഈ വിഗ്രഹങ്ങളുടെ `പരിശുദ്ദി` കാക്കുന്നു!! അതേ സമയം തഞ്ചം കിട്ടുമ്പോഴൊക്കെ മറ്റുള്ളവരെ വിഗ്രഹാരാധകര് എന്നു കളിയാക്കുകയും ചെയ്യും!
“നീ വെറും കല്ലു മാത്രമാണ്. നബി നിന്നെ ചുംബിക്കുന്നതു കണ്ടില്ലായിരുന്നുവെങ്കില് ഞാന് നിന്നെ തിരിഞ്ഞു നോക്കില്ലായിരുന്നു” എന്ന് ഉമര് കാബയിലെ കല്ലിനെ നോക്കി പ്പറഞ്ഞതായി ഹദീസിലുണ്ട്. നബിയെത്തന്നെ കല്ലാരാധനയിലകപ്പെടുത്തി ,മുസ്ലിം സമൂഹത്തെ കാലാകാലം ശിര്ക്കില് കുരുക്കിയിടാന് പിശാചിനു കഴിഞ്ഞു! കാബ എന്ന കല്മണ്ഡപം കൊല്ലം തോറും പുണ്യജലം കൊണ്ടു സ്നാനം ചെയ്യിക്കാറുണ്ട്. അതില് തൂക്കിയിടുന്ന ഖില്ല [കര്ട്ടണ് ] വര്ഷം തോറും മാറ്റിപ്പണിയുകയും പഴയ തുണി കഷ്ണങ്ങളാക്കി ഭക്തജനങ്ങള്ക്കു വീതിച്ചു കോടുക്കുകയും ചെയ്യാറുണ്ടത്രേ. ആ തുണിക്കഷ്ണം ആളുകള് ഭക്തി പുരസ്സരം സൂക്ഷിച്ചു വെക്കുന്നു.!
ഇസ്ലാം വിഗ്രഹാരാധനയില്ലാത്ത മതമാണെന്ന് തെറ്റിദ്ധരിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
Friday, October 5, 2007
ദൈവങ്ങളെക്കാള് നന്മ പിശാചുക്കള്ക്ക് !!
അബ്ദുല് അലിയുടെ ഉദാഹരണത്തില് തുടങ്ങാം.
ഒരു സ്കൂളിനു രണ്ടു ഹെഡ്മാസ്റ്റെര് ഉണ്ടായാല് കുഴപ്പം തന്നെ. പക്ഷെ രണ്ടു സ്കൂളിനുംകൂടി ഒരു ഹെഡ്മാസ്റ്റെറാകുന്നതും പ്രായോഗിക ബുധിമുട്ടുണ്ടാക്കും. അനേകം സ്കൂളുകളുടെ മേല്നോട്ടത്തിന് ഒരു ഓഫീസര്, അവരുടെ മേല്നോട്ടത്തിന് ഒരു ഡെപ്യൂട്ടി ഡയരക്ടര് ,പിന്നെ ഡയര ക്ടര്, അങ്ങനെ ഒടുവില് ഒരു സുപ്രീം അതോറിറ്റി. ഇതാണു ജനാധിപത്യത്തിലെ രീതി. രാജ്യത്തിന്റെ പ്രധാനമന്ത്രി ഒരോ സ്കൂളിലും വന്ന് കുട്ടികളെ ചീത്ത വിളിക്കുകയും തല്ലുകയും ചെയ്യാറില്ല! അദ്ധേഹം ആ സ്ഥാനത്തിരുന്നുകൊണ്ട് എല്ലാം നിയന്ത്രിക്കുക മത്രമേ ചെയ്യാവൂ. പദവിക്കു ചേരാത്തവിധത്തില് പെരുമാറിയാല് അദ്ദേഹത്തെ കുറിച്ചുള്ള മതിപ്പു കുറയും. അല്ലാഹുവിന്റെ കാര്യത്തില് ഞാനുന്നയിച്ച വിമര്ശനത്തിന്റെ പൊരുളും മറ്റൊന്നല്ല.
മനുഷ്യനെ സംബന്ധിക്കുന്ന ഒരു ഉദാഹരണവും ദൈവത്തിനു ചേരില്ല എന്നതാണു മറ്റൊരു പ്രശ്നം. ദൈവം മനുഷ്യ നല്ലല്ലൊ. മക്കയിലെ ഖുറൈശികള് ഈ വക കാര്യങ്ങളിലൊക്കെ മുഹമ്മദിനെക്കാള് യുക്തിവൈഭവമുള്ളവരായിരുന്നു. നബി തന്റെ നൂതന സിദ്ധാന്തങ്ങള് അവതരിപ്പിച്ചപ്പോള് അവര് അതിനെ സമചിത്തതയോടെയും ക്ഷമയോടെയും യുക്തിപൂര്വ്വവും നേരിടുകയാണു ചെയ്തത്. മുഹമ്മദിനെ മറ്റു രീതിയില് [ഇന്നത്തെ മുസ്ലിങ്ങളെപ്പോലെ] കൈകാര്യം ചെയ്യുകയുണ്ടായില്ല. പരമാവധി പൊടിപ്പും തുങ്ങലും വെച്ച് അവതരിപ്പിച്ചിട്ടും മക്കക്കാര് മുഹമ്മെദിനെ ശാരീരികമായി ആക്രമിച്ചിരുന്നു എന്നതിനു തെളിവു തരാന് ഇസ്ലാം ചരിത്രകാരന്മാര്ക്കു കഴിയുന്നില്ല എന്നത് ശ്രദ്ധേയമാണ്. വഴിയില് മുള്ളു വിതറി ,തുപ്പി, ആട്ടിങ്കുടല് എറിഞ്ഞു എന്നതൊക്കെയാണു മാരകമായ ആക്രമമായി പറയുന്നത്. മുഹമ്മദ് പിന്നീടവരോട് കാണിച്ച ക്രൂരതകളുമായി താരതമ്യം ചെയ്താല് ഇതൊന്നും ഒരു പീഡനമേയല്ല.
മക്കയിലെ ഖുറൈശികള് വളരെ ഉയര്ന്ന സംസ്കാരമുള്ളവരും മുഹമ്മദിനേക്കാള് നന്മയുള്ളവരുമായിരുന്നുവെന്ന് ഇസ്ലാമിന്റെ ചരിത്രത്തിലൂടെ ഒന്നു കണ്ണോടിച്ചാല് ഏതൊരാള്ക്കും മനസ്സിലാകും. ചില ചരിത്രകാരന്മാര് ഇക്കാര്യം തുറന്നു സമ്മതിച്ചിട്ടുമുണ്ട്. നബിയുടെ മഹത്വം ഉയര്ത്തിക്കാട്ടുന്നതിനായി അവരെ വെറും ജാഹിലുകളായി ചിത്രീകരിക്കാന് ശ്രമിക്കുകയാണ് ഇന്നത്തെ മതപ്രചാരകര്. ഈ അഭിപ്രായം ഇസ്ലാം വിരോധികളുടെയല്ലെന്നു കാണിക്കാന് ചില ഉദ്ധരണികള് കൂടി കാണുക;-
“തിരുമേനി ആദ്യമാദ്യം ഏകദൈവസിദ്ധാന്തത്തിലേക്ക് ജനങ്ങളെ വിളിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. അങ്ങനെ കുറേക്കാലം കഴിഞ്ഞപ്പോളാണ് ബഹുദൈവവിശ്വാസത്തെ പരസ്യമായി എതിര്ക്കാന് തുടങ്ങിയത്. അത് മക്കക്കാര്ക്കു വിശിഷ്യാ ഖുറൈശികള്ക്കു സഹിക്കാന് കഴിയാത്ത ഒന്നായിരുന്നുവെന്ന് പറയേണ്ടതില്ലല്ലോ. ഒരു ജനതയുടെ ദൈവങ്ങളെ പാടേ നിഷേധിക്കാന് ഒരാള് എഴുന്നേറ്റു നിന്നാല് -വിശിഷ്യാ അക്കാലത്ത്-ആ ജനത അവനെ വെറുതെ വിടുമോ? ഒരിക്കലുമില്ല. പക്ഷെ ഖുറൈശികള് നമ്മില് പലരും ധരിച്ചു വെച്ചതുപോലെ , വിഡ്ഢികളോ അജ്ഞാനികളോ ആയിരുന്നില്ല. അവര് തികഞ്ഞ തന്റേടവും ദീര്ഘദൃഷ്ടിയുമുള്ളവര് തന്നെയായിരുന്നു.....
.....കുറൈശികള് വളരെ തന്റേടത്തോടെയും ദീര്ഘദൃഷ്ടിയോടെയും കൂടിയാണ് ആദ്യമാദ്യം തിരുമേനിയുടെ ഉല്ബോധനങ്ങളെ അഭിമുഖീകരിച്ചത്. അതായത് ആത്മനിയന്ത്രനം വിട്ട് അവര് ഒന്നും പ്രവര്ത്തിക്കാന് മുതിര്ന്നില്ല......
ഖുറൈശികളുടെ ദൈവങ്ങളെ നിഷേധിക്കാന് എഴുന്നേറ്റു നിന്നിരുന്ന മുഹമ്മദ്[സ]യെ ഒരൊറ്റ അടിക്കു കൊല്ലാനും അങ്ങിനെ തങ്ങളുടെ ദൈവങ്ങളുടെ അന്തസ്സും പ്രതാപവും നിലനിര്ത്താനും അവര്ക്കൊരു പ്രയാസവുമുണ്ടായിരുന്നില്ല. പക്ഷെ അവരതിനു മുതുര്ന്നില്ല.
....കുറൈശി നേതാക്കളെല്ലാവരും ദുഷ്ടന്മാരോ ദുര്ബുദ്ധികളോ ആയിരുന്നില്ല. സഹൃദയരും ഉദാര ശീലരും മാന്യരുമായി, പലരും പല നേതാക്കളും അവരുടെ കൂട്ടത്തിലുണ്ടായിരുന്നു. ഈ പ്രശ്നത്തിനു സമാധാനപരമായ പരിഹാരം കാണണമെന്നാണ് അവരാഗ്രഹിച്ചത്. ഇക്കാരണങ്ങള് കൊണ്ടാണ് ആത്മനിയന്ത്രണം കൈവിടാതെ പെരുമാറാന് അവര് പ്രത്യേകം ശ്രദ്ധിച്ചത്..”[ഇസ്ലാം ചരിത്രം, സി എന് അഹ്മദ് മൌലവി, പേജ് 225,226 ഒന്നാം പതിപ്പ് 1971]
“അറബികള് അതിപുരാതനമായ ഒരു സംസ്കാര പാരംബര്യമുള്ള ജനതയാണ്. മക്കാനേതാക്കളായിരുന്ന കുറൈശികളോ, അവരുടെ നിലവാരം മുമ്പ് ചൂണ്ടിക്കാണിച്ചിട്ടുണ്ട്; റോമന് ചക്രവര്ത്തി,അബ്സീനിയന് ചക്രവര്ത്തി, യമന് രാജാക്കന്മാര്, മുതലായവരുമായി ഒരു മധ്യവര്ത്തിയെയും കൂടാതെ നേരില്തന്നെ ബന്ധം പുലര്ത്തിക്കൊണ്ടിരുന്നവരായിരുന്നു കുറൈശികള് . പരിശുദ്ധമക്കായുടെ അധിപന്മാരും അറേബ്യയിലെ പുരോഹിതനേതാക്കന്മാരും എന്ന നിലക്ക് ആ രാജാക്കന്മാരെല്ലാം ഇവരെ ആദരിക്കുകയും ചെയ്തിരുന്നു. മാത്രമല്ല ,ലോകവ്യാപാരകേന്ദ്രം മക്കയാകകൊണ്ടും ,വിവിധ നാടുകളില് വ്യാപാരാവശ്യാര്ഥം സഞ്ചരിക്കുക മൂലംവും വളരെയേറെ അറിവുകളും അനുഭവങ്ങളും നേടിക്കഴിഞ്ഞവരായിരുന്നു കുറൈശികള്.....
അവര് ദൈവവിശ്വാസികളായിരുന്നു. അല്ലാഹുവിന്റെ അസ്തിത്വത്തിലും ,ഈ പ്രപഞ്ചത്തെ നിയന്ത്രിക്കുന്നത് അവനാണെന്ന കാര്യത്തിലും അവര്ക്ക് അശേഷം സംശയമുണ്ടായിരുന്നില്ല. പക്ഷെ അല്ലാഹുവിനെ പ്രതാപശാലിയായ ഒരു രാജാവിന്റെ സ്ഥാനത്താണവര് കണക്കാക്കിയത്....
ഹജ്ജ് കര്മ്മങ്ങള് അവര് നിര്വ്വഹിച്ചിരുന്നു. അത് ഒരു വലിയ പുണ്യകര്മ്മമായിട്ടു തന്നെയാണവര് ഗണിച്ചിരുന്നത്. നാല്ക്കാലികളെ തങ്ങളുടെ ദൈവങ്ങളുടെ പേരില് ഉഴിഞ്ഞിടുകയും ബലിയറുക്കുകയും പതിവായിരുന്നു. പലിശ ,ചൂതാട്ടം ,വ്യഭിചാരം മുതലായവ നിഷിദ്ധങ്ങളായിട്ടു തന്നെയാണവര് കണക്കാക്കിയിരുന്നത്. അതുകൊണ്ടാണല്ലൊ കാബ പുനരുദ്ധരിച്ചപ്പോള് ,അത്തരം പണങ്ങളൊന്നും അതിലേക്കുപയോഗപ്പെടുത്തിക്കൂടെന്ന് അവര് തീരുമാനിച്ചതും, അവസാനം പണം തികയാതെ വന്നപ്പോള് തറയില് ഒരു ഭാഗം ഒഴിച്ചിട്ട് കാബയുടെ ചുമര് കെട്ടിയതും. ദാനധര്മ്മങ്ങളില് അവരെപ്പോഴും അഭിമാനം കൊണ്ടിരുന്നു. ചില പ്രത്യേക കുടുംബങ്ങള്ക്കു ചില വിശ്വാസ സിദ്ധാന്തങ്ങളും ആചാര സമ്പ്രദായങ്ങളും ഉണ്ടായിരുന്നു. മരണത്തോടെ മനുഷ്യന്റെ ജീവിതം അവസാനിച്ചു,എന്നായിരുന്നു അറബികളുടെ ധാരണ....”[അതേ പുസ്തകം പേ.250]
ഇസ്ലാമിന്റെ ആധുനിക വക്താക്കള് പ്രചരിപ്പിക്കുന്നതു പോലെ ഒരു അവതാര പുരുഷന്റെ വരവും അനിവാര്യമായ ഒരു ജഹിലിയ്യാ സമൂഹമായിരുന്നില്ല മക്കയിലക്കാലത്തുണ്ടായിരുന്നത് എന്ന യാഥാര്ഥ്യം ഇനിയങ്ങോട്ടുള്ള ചര്ച്ചയില് വളരെ ഉപകരിക്കും എന്നതിനാലാണ് ഇത്രയും ഉദ്ധരിച്ചത്. ഇവിടെ ഒരു കാര്യം കൂടി നമ്മള് ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടതുണ്ട്. അന്നത്തെ മക്കാമുശ്രിക്കുകളുള്പ്പെടെ ഇസ്ലാം ചരിത്രത്തിലെ പ്രതിയോഗികള് അവശേഷിപ്പിച്ചു പോയ യാതൊരു രേഖയും നമുക്കു ലഭ്യമല്ല. ഇസ്ലാമിനെ ന്യായീകരിക്കാന് ഇസ്ലാം വക്താക്കള് എഴുതിയുണ്ടാക്കിയ രേഖകളെ മാത്രമേ നമുക്കു പഠനത്തിനായി ലഭിക്കുകയുള്ളു .ആ ചരിത്രത്തിന്റെ വരികള്ക്കിടയില്നിന്നു ലഭിക്കുന്ന വിവരങ്ങള് ഇപ്രകാരമാണെങ്കില് യഥാര്ഥ ചരിത്രം നമുക്കു കിട്ടിയിരുന്നുവെങ്കിലുള്ള കഥയൊന്നോര്ത്തു നോക്കൂ.
കുറൈശികള് മുഹമ്മദിനോടെങ്ങനെയാണു പെരുമാറിയതെന്നു ഖുര് ആനിന്റെയും വ്യാഖാനങ്ങളുടെയും വരികള്ക്കിടയില്നിന്നും പരിശോധിക്കാന് ,ചിന്തിക്കുന്നമുസ്ലിം സുഹൃത്തുക്കള് തയ്യാറകണം എന്നാണ് അഭ്യര്ഥിക്കാനുള്ളത്. എത്ര യുക്തിപൂര്വമുള്ള നിര്ദേശങ്ങളാണ് അവര് മുന്നോട്ടു വെച്ചതെന്നു നോക്കൂ:
“മുഹമ്മദ്,സ്വന്തം ആദര്ശങ്ങളില് വിട്ടു വീഴ്ച്ചക്കും നീക്കുപോക്കിനും സന്നദ്ധനല്ലെങ്കില് ഒരു കാര്യം ചെയ്യട്ടെ: ആദര്ശങ്ങളെല്ലാം അങ്ങു മനസ്സില് ഒതുക്കിവെക്കുകയും ;എന്നിട്ട് ആര്ക്കും അസുഖമുണ്ടാക്കാതെ ആരുടെ വികാരത്തെയും വ്രണപ്പെടുത്താതെ ,പ്രത്യക്ഷത്തില് എല്ലാവരോടും നല്ല നിലയില് പെരുമാറുക. ബിംബാരാധന ചെയ്യുന്നവര് അതു ചെയ്തുകൊള്ളട്ടെ. അവരെ എതിര്ക്കാനോ ആക്ഷേപിക്കാനൊ പോകാതിരിക്കുക. കാക്ക കാരണവന്മാരുടെ നടപടികള് തെറ്റെന്നു വരുത്തിയിട്ട് അവരുടെ പിന് ഗാമികളെ വേദനിപ്പിക്കാതിരിക്കുക. അങ്ങനെ ചെയ്യുകയാണെങ്കില് മുഹമ്മദിന്റെ അനുയായികളോട് ഞങ്ങളും അങ്ങനെ പെരുമാറും.”[പേ.266]
ഇക്കാര്യം ഖുര് ആന് ഇങ്ങനെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു:
“‘നീ അല്പം മയപ്പെടുത്തിയിരുന്നെങ്കില് എന്നവര് ആഗ്രഹുക്കുന്നു. എങ്കില് അവരുമതേ നിലപാടു സ്വീകരിക്കുമായിരുന്നു.”[68:9]
പ്രപഞ്ചം സൃഷ്ടിച്ചതുമതു നിയന്ത്രിക്കുന്നതും അല്ലാഹു എന്ന സുപ്രീം ദൈവമാണെന്നുതന്നെയായിരുന്നു അവരുടെയും വിശ്വാസം. മറ്റു ഗോത്രദൈവങ്ങള്ക്കും ചില ശക്തിയുണ്ട് എന്നു മാത്രമേ അവര് കരുതിയിരുന്നുള്ളു. പരംബരാഗതമായി തുടര്ന്നു പോരുന്ന വിശ്വാസങ്ങള് തുടരുന്നവര് അതു തുടര്ന്നോട്ടേ .മുഹമ്മദിന്റെ വിശ്വാസം വേണ്ടവര് അതനുസരിച്ചും ജീവിച്ചോട്ടെ. എത്ര ജനാധിപത്യപരമായ നിലപാടായിരുന്നു ആ സമൂഹത്തുന്റേതെന്നു നോക്കൂ. വളരെ ന്യായവും യുക്തിസഹവുമായ ഒട്ടേറെ നിര്ദേശങ്ങള് അവര് മുഹമ്മദിന്റെ മുമ്പില് വെച്ചിരുന്നു.
ഒരു നിര്ദ്ദേശം ഇപ്രകാരമായിരുന്നു.:അല്ലാഹുവിനെ ആരാധിക്കുന്നതും മറ്റു ദൈവങ്ങളെ ആരാധിക്കുന്നതും തമ്മില് വ്യത്യാസമെന്തെങ്കിലും ഉണ്ടോ എന്നു ഒരു പരീക്ഷണത്തിലൂടെ നമുക്കു പരിശോധിക്കാം. ഒരു കൊല്ലം നമുക്കെല്ലാവര്ക്കും അല്ലാഹുവിനെ മാത്രം ആരാധിക്കാം .പിന്നീട് ഒന്നോ രണ്ടോ മാസം മറ്റു ദൈവങ്ങളെയും ആരാധിക്കാം. ഏതു കാലഘട്ടത്തിലാണു കൂടുതല് അഭിവൃദ്ധിയുണ്ടാകുന്നത് എന്നറിഞ്ഞ് പിന്നീടതനുസരിച്ചു ജീവിക്കാം. ഈ നിര്ദ്ദേശത്തോട് നിഷേധാത്മകമായാണ് മുഹമ്മദ് പ്രതികരിച്ചത്.
“നിങ്ങളാരാധിക്കുന്നതിനെ ഞങ്ങളാരാധിക്കുകയില്ല; ഞങ്ങളാരാധിക്കുന്നതിനെ നിങ്ങളാരാധിക്കുകയില്ല; നിങ്ങള്ക്കു നിങ്ങളുടെ മതം ,ഞങ്ങള്ക്കു ഞങ്ങളുടെ മതം”. എന്ന അധ്യായം വെളിപാടായി വന്നത് ഈ സന്ദര്ഭത്തിലായിരുന്നുവത്രേ!
മറ്റൊരിക്കല് കാബയില് പ്രാര്ഥനക്കൊത്തുകൂടിയ വേളയില് ഖുറൈശികള് മുഹമ്മദിന്റെ മുമ്പില് അല്പം കൂടി വിട്ടുവീഴ്ച്ചയോടെ മറ്റൊരു നിര്ദ്ദേശം കൂടി സമര്പ്പിക്കുകയുണ്ടായി . അതിങ്ങനെയായിരുന്നു: “അല്ലാഹു തന്നെ യാണു ശരിയായ ദൈവമെന്നു ഞങ്ങള് അംഗീകരിക്കുന്നു. കൂട്ടത്തില് നമ്മുടെ പരംബരാഗത ദൈവങ്ങളെ അല്ലാഹുവിന്റെ യടുക്കല് ശുപാര്ശ ചെയ്യാന് ശക്തിയുള്ള ദേവതകളായെങ്കിലും കരുതിക്കൂടേ?“
ഈ നിര്ദ്ദേശം ന്യായമല്ലേ എന്ന തോന്നല് മുഹമ്മദിന്റെ മനസ്സിലും പെട്ടെന്നു മിന്നി മറഞ്ഞു .അതൊരു വെളിപാടായി പുറത്തു വന്നു.!
“ലാത്തയെയും ഉസ്സയെയും നിങ്ങള് കണ്ടില്ലേ?;മാനാത്ത എന്ന മൂന്നാമത്തെയും, അവയും ഉന്നതങ്ങളിളെ ദേവതകള് തന്നെ, അവരുടെ ശുപാര്ശകളും അല്ലാഹുവിങ്കല് സ്വീകരിക്കപ്പെടും”.
ഈ വെളിപാടു കേട്ടതോടെ സന്തോഷാധിക്യത്താല് അവിടെ കൂടിയ വരെല്ലാവരും മുഹമ്മദിനോടൊപ്പം സുജൂദ് ചെയ്തു. മക്കായിലാകെ ശാന്തിയുടെയും സന്തോഷത്തിന്റെയും ആരവം മുഴങ്ങി. ഈ വാര്ത്ത കേട്ട് അബ്സീനിയയിലേക്കു നേരത്തെ പാലായനം ചെയ്തിരുന്ന മുസ്ലിംങ്ങള് തിരിച്ചു പോന്നു. പക്ഷെ ഈ സന്തോഷം അധികകാലം നില നിന്നില്ല. ശിര്ക്കും തൌഹീദും തമ്മില് ഇങ്ങനെയൊരു ഒത്തു തീര്പ്പുണ്ടായതോടെ മുഹമ്മദിനു ഭ്രാന്തുതന്നെയാണെന്ന നിഗമനം ശക്തി പ്രാപിക്കുകയാണുണ്ടായത്. `ദൈവദൂതന്` ആകെ ആശയക്കുഴ്പ്പത്തിലായി. അദ്ദേഹത്തിന്റെ മനസ്സില് വലിയ സംഘര്ഷങ്ങള് അലയടിച്ചു.
വെളിപാടു പിന്നെയും വന്നു.; ലത്തയെയും മനാത്തയെയും പുകഴ്ത്തിക്കൊണ്ട് വെളിപാടിറക്കിയത് പിശാചായിരുന്നു എന്ന് മുഹമ്മദ് തിരിച്ചറിഞ്ഞു! ഈ സംഭവം ഇസ്ലാമിന്റെ ചരിത്രകാരന്മാര് തന്നെ രേഖപ്പെടുത്തിയതാണ്.
ഖുറ് ആന് മുഹമ്മദിന്റെ മനസ്സില് അക്കാലത്തുണ്ടായ ചാഞ്ചാട്ടങ്ങളെ ഭംഗിയായി വരച്ചു വെച്ചിട്ടുമുണ്ട്.:
“നബിയെ, നിശ്ചയമായും നിനക്കു നാം വഹ്യ് നല്കീടുള്ളതില്നിന്നു അവര് നിന്നെ തെറ്റിച്ചു കുഴപ്പത്തിലാക്കുമായിരുന്നു.;ഇതല്ലാത്തതു വല്ലതും നമ്മുടെ പേരില് നീ കെട്ടിച്ചമക്കുവാന് വേണ്ടി.എങ്കില് അവര് നിന്നെ ഒരു ചങ്ങാതിയാക്കുകയും ചെയ്യുന്നതാണ്.”
നിന്നെ നാം ഉറപ്പിച്ചു നിര്ത്തിയിട്ടില്ലായിരുന്നുവെങ്കില് തീര്ച്ചയായും,നീ അവരിലേക്കു ചാഞ്ഞു പോവുക തന്നെ ചെയ്യുമായിരുന്നു.
എങ്കില് നിനക്കു ഞാന് ജീവിതത്തിലെ ഇരട്ടി ശിക്ഷയും മരണത്തിലെ ഇരട്ടി ശിക്ഷയും ആസ്വദിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നതാണ്. പിന്നെ നമുക്കെതിരെ നീ ഒരു സഹായിയെയും കണ്ടെത്തുകയില്ല.”[17:73-75]
പിശാചിന് ഈ പണി പണ്ടേ ഉണ്ടെന്നു പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അല്ലാഹു നബിയെ സമാശ്വസിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു!
“നിനക്കു മുമ്പും, ഒരു റസൂലിനെയാകട്ടെ നബിയെയാകട്ടെ , നിയോഗിച്ചിട്ടില്ല.;അദ്ദേഹം ഓതുന്നതില് പിശാച് ഇടപെട്ടുകൊണ്ടല്ലാതെ.; എന്നാല് പിശാച് ഇട്ടു കളയുന്നതിനെ അല്ലാഹു ദുര്ബ്ബലപ്പെടുത്തുന്നു. അല്ലാഹു സര്വ്വജ്ഞനും യുക്തിമാനുമാകുന്നു.”[22:52]
മക്കയില് സമാധാനം നില നിര്ത്താനും മുഹമ്മദിന്റെ യുക്തിഹീനമായ ചിന്തകളില്നിന്ന് അദ്ദേഹത്തെ പിന്തിരിപ്പിക്കാനും `നന്മയുള്ള` പിശാച് അന്നു നടത്തിയ ശ്രമങ്ങള് പരാജയപ്പെട്ടത് ചരിത്രത്തില് സംഭവിച്ച ഒരു മഹാദുരന്തം തന്നെയായിരുന്നു. തന്നെ അങ്ങേയറ്റം സ്നേഹിക്കുകയും അംഗീകരിക്കുകയും സംരക്ഷിക്കുകയും ചെയ്ത മക്കയിലെ നല്ല മനുഷ്യരോട് മുഹമ്മദ് പിന്നീടു കാണിച്ച കൊടും ക്രൂരതകള് മനസ്സാക്ഷിയുള്ള ആരെയും അമ്പരപ്പിക്കാതിരിക്കില്ല.!!
ഒരു സ്കൂളില് രണ്ടു ഹെഡ്മാസ്റ്ററോ എന്നു ചോദിച്ച സുഹൃത്തുക്കളോട് വിനയപൂര്വ്വം ചോദിച്ചോട്ടേ. മക്കയിലെ കുറൈശികള് അന്നു മുന്നോട്ടൂ വെച്ച നിര്ദ്ദേശത്തില് എന്താണു തെറ്റ്? അല്ലാഹു പ്രധാന ദൈവമായിരിക്കെ തന്നെ മറ്റു ഗോത്രദൈവങ്ങളെക്കൂടി ആദരിക്കുകയും അവയും അല്ലാഹുവിന്റെ ഭാഗമാണെന്നു കരുതുകയും ചെയ്തിരുന്നെങ്കില് യുദ്ധവും കൊലയും ഒഴിവാക്കാമായിരുന്നില്ലേ?
ഓരോസ്കൂളിലും ഓരോ ഹെഡ്മാസ്റ്റെര്മാരുണ്ടാകുന്നതില് പ്രധാനമന്ത്രി അസൂയപ്പെടേണ്ടതുണ്ടോ?
ദൈവത്തെ ഓരോരുത്തരും അവരവര്ക്കു സങ്കല്പ്പിക്കാവുന്ന വിധത്തിലും താല്പര്യമുള്ള രീതിയിലും ആരാധിച്ചോട്ടേ എന്നു കരുതാനുള്ള വിശാലമനസ്കത നമുക്കും നമ്മുടെ ദൈവങ്ങള്ക്കും ഉണ്ടാകുന്നതല്ലേ നല്ലത്?
അതല്ല ;ദൈവത്തിനു ചില പ്രത്യേകരീതി മാത്രമേ സ്വീകാര്യമാകൂ എന്നാണെങ്കില് ഈ ദൈവം ഇത്രയും ദുരൂഹതകളും ആശയക്കുഴപ്പങ്ങളും സൃഷ്ടിച്ചുകൊണ്ട് ആകശത്തിന്റെ മറവില് ഒളിച്ചിരിക്കുന്നതെന്തിന്???
ഒരു സ്കൂളിനു രണ്ടു ഹെഡ്മാസ്റ്റെര് ഉണ്ടായാല് കുഴപ്പം തന്നെ. പക്ഷെ രണ്ടു സ്കൂളിനുംകൂടി ഒരു ഹെഡ്മാസ്റ്റെറാകുന്നതും പ്രായോഗിക ബുധിമുട്ടുണ്ടാക്കും. അനേകം സ്കൂളുകളുടെ മേല്നോട്ടത്തിന് ഒരു ഓഫീസര്, അവരുടെ മേല്നോട്ടത്തിന് ഒരു ഡെപ്യൂട്ടി ഡയരക്ടര് ,പിന്നെ ഡയര ക്ടര്, അങ്ങനെ ഒടുവില് ഒരു സുപ്രീം അതോറിറ്റി. ഇതാണു ജനാധിപത്യത്തിലെ രീതി. രാജ്യത്തിന്റെ പ്രധാനമന്ത്രി ഒരോ സ്കൂളിലും വന്ന് കുട്ടികളെ ചീത്ത വിളിക്കുകയും തല്ലുകയും ചെയ്യാറില്ല! അദ്ധേഹം ആ സ്ഥാനത്തിരുന്നുകൊണ്ട് എല്ലാം നിയന്ത്രിക്കുക മത്രമേ ചെയ്യാവൂ. പദവിക്കു ചേരാത്തവിധത്തില് പെരുമാറിയാല് അദ്ദേഹത്തെ കുറിച്ചുള്ള മതിപ്പു കുറയും. അല്ലാഹുവിന്റെ കാര്യത്തില് ഞാനുന്നയിച്ച വിമര്ശനത്തിന്റെ പൊരുളും മറ്റൊന്നല്ല.
മനുഷ്യനെ സംബന്ധിക്കുന്ന ഒരു ഉദാഹരണവും ദൈവത്തിനു ചേരില്ല എന്നതാണു മറ്റൊരു പ്രശ്നം. ദൈവം മനുഷ്യ നല്ലല്ലൊ. മക്കയിലെ ഖുറൈശികള് ഈ വക കാര്യങ്ങളിലൊക്കെ മുഹമ്മദിനെക്കാള് യുക്തിവൈഭവമുള്ളവരായിരുന്നു. നബി തന്റെ നൂതന സിദ്ധാന്തങ്ങള് അവതരിപ്പിച്ചപ്പോള് അവര് അതിനെ സമചിത്തതയോടെയും ക്ഷമയോടെയും യുക്തിപൂര്വ്വവും നേരിടുകയാണു ചെയ്തത്. മുഹമ്മദിനെ മറ്റു രീതിയില് [ഇന്നത്തെ മുസ്ലിങ്ങളെപ്പോലെ] കൈകാര്യം ചെയ്യുകയുണ്ടായില്ല. പരമാവധി പൊടിപ്പും തുങ്ങലും വെച്ച് അവതരിപ്പിച്ചിട്ടും മക്കക്കാര് മുഹമ്മെദിനെ ശാരീരികമായി ആക്രമിച്ചിരുന്നു എന്നതിനു തെളിവു തരാന് ഇസ്ലാം ചരിത്രകാരന്മാര്ക്കു കഴിയുന്നില്ല എന്നത് ശ്രദ്ധേയമാണ്. വഴിയില് മുള്ളു വിതറി ,തുപ്പി, ആട്ടിങ്കുടല് എറിഞ്ഞു എന്നതൊക്കെയാണു മാരകമായ ആക്രമമായി പറയുന്നത്. മുഹമ്മദ് പിന്നീടവരോട് കാണിച്ച ക്രൂരതകളുമായി താരതമ്യം ചെയ്താല് ഇതൊന്നും ഒരു പീഡനമേയല്ല.
മക്കയിലെ ഖുറൈശികള് വളരെ ഉയര്ന്ന സംസ്കാരമുള്ളവരും മുഹമ്മദിനേക്കാള് നന്മയുള്ളവരുമായിരുന്നുവെന്ന് ഇസ്ലാമിന്റെ ചരിത്രത്തിലൂടെ ഒന്നു കണ്ണോടിച്ചാല് ഏതൊരാള്ക്കും മനസ്സിലാകും. ചില ചരിത്രകാരന്മാര് ഇക്കാര്യം തുറന്നു സമ്മതിച്ചിട്ടുമുണ്ട്. നബിയുടെ മഹത്വം ഉയര്ത്തിക്കാട്ടുന്നതിനായി അവരെ വെറും ജാഹിലുകളായി ചിത്രീകരിക്കാന് ശ്രമിക്കുകയാണ് ഇന്നത്തെ മതപ്രചാരകര്. ഈ അഭിപ്രായം ഇസ്ലാം വിരോധികളുടെയല്ലെന്നു കാണിക്കാന് ചില ഉദ്ധരണികള് കൂടി കാണുക;-
“തിരുമേനി ആദ്യമാദ്യം ഏകദൈവസിദ്ധാന്തത്തിലേക്ക് ജനങ്ങളെ വിളിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. അങ്ങനെ കുറേക്കാലം കഴിഞ്ഞപ്പോളാണ് ബഹുദൈവവിശ്വാസത്തെ പരസ്യമായി എതിര്ക്കാന് തുടങ്ങിയത്. അത് മക്കക്കാര്ക്കു വിശിഷ്യാ ഖുറൈശികള്ക്കു സഹിക്കാന് കഴിയാത്ത ഒന്നായിരുന്നുവെന്ന് പറയേണ്ടതില്ലല്ലോ. ഒരു ജനതയുടെ ദൈവങ്ങളെ പാടേ നിഷേധിക്കാന് ഒരാള് എഴുന്നേറ്റു നിന്നാല് -വിശിഷ്യാ അക്കാലത്ത്-ആ ജനത അവനെ വെറുതെ വിടുമോ? ഒരിക്കലുമില്ല. പക്ഷെ ഖുറൈശികള് നമ്മില് പലരും ധരിച്ചു വെച്ചതുപോലെ , വിഡ്ഢികളോ അജ്ഞാനികളോ ആയിരുന്നില്ല. അവര് തികഞ്ഞ തന്റേടവും ദീര്ഘദൃഷ്ടിയുമുള്ളവര് തന്നെയായിരുന്നു.....
.....കുറൈശികള് വളരെ തന്റേടത്തോടെയും ദീര്ഘദൃഷ്ടിയോടെയും കൂടിയാണ് ആദ്യമാദ്യം തിരുമേനിയുടെ ഉല്ബോധനങ്ങളെ അഭിമുഖീകരിച്ചത്. അതായത് ആത്മനിയന്ത്രനം വിട്ട് അവര് ഒന്നും പ്രവര്ത്തിക്കാന് മുതിര്ന്നില്ല......
ഖുറൈശികളുടെ ദൈവങ്ങളെ നിഷേധിക്കാന് എഴുന്നേറ്റു നിന്നിരുന്ന മുഹമ്മദ്[സ]യെ ഒരൊറ്റ അടിക്കു കൊല്ലാനും അങ്ങിനെ തങ്ങളുടെ ദൈവങ്ങളുടെ അന്തസ്സും പ്രതാപവും നിലനിര്ത്താനും അവര്ക്കൊരു പ്രയാസവുമുണ്ടായിരുന്നില്ല. പക്ഷെ അവരതിനു മുതുര്ന്നില്ല.
....കുറൈശി നേതാക്കളെല്ലാവരും ദുഷ്ടന്മാരോ ദുര്ബുദ്ധികളോ ആയിരുന്നില്ല. സഹൃദയരും ഉദാര ശീലരും മാന്യരുമായി, പലരും പല നേതാക്കളും അവരുടെ കൂട്ടത്തിലുണ്ടായിരുന്നു. ഈ പ്രശ്നത്തിനു സമാധാനപരമായ പരിഹാരം കാണണമെന്നാണ് അവരാഗ്രഹിച്ചത്. ഇക്കാരണങ്ങള് കൊണ്ടാണ് ആത്മനിയന്ത്രണം കൈവിടാതെ പെരുമാറാന് അവര് പ്രത്യേകം ശ്രദ്ധിച്ചത്..”[ഇസ്ലാം ചരിത്രം, സി എന് അഹ്മദ് മൌലവി, പേജ് 225,226 ഒന്നാം പതിപ്പ് 1971]
“അറബികള് അതിപുരാതനമായ ഒരു സംസ്കാര പാരംബര്യമുള്ള ജനതയാണ്. മക്കാനേതാക്കളായിരുന്ന കുറൈശികളോ, അവരുടെ നിലവാരം മുമ്പ് ചൂണ്ടിക്കാണിച്ചിട്ടുണ്ട്; റോമന് ചക്രവര്ത്തി,അബ്സീനിയന് ചക്രവര്ത്തി, യമന് രാജാക്കന്മാര്, മുതലായവരുമായി ഒരു മധ്യവര്ത്തിയെയും കൂടാതെ നേരില്തന്നെ ബന്ധം പുലര്ത്തിക്കൊണ്ടിരുന്നവരായിരുന്നു കുറൈശികള് . പരിശുദ്ധമക്കായുടെ അധിപന്മാരും അറേബ്യയിലെ പുരോഹിതനേതാക്കന്മാരും എന്ന നിലക്ക് ആ രാജാക്കന്മാരെല്ലാം ഇവരെ ആദരിക്കുകയും ചെയ്തിരുന്നു. മാത്രമല്ല ,ലോകവ്യാപാരകേന്ദ്രം മക്കയാകകൊണ്ടും ,വിവിധ നാടുകളില് വ്യാപാരാവശ്യാര്ഥം സഞ്ചരിക്കുക മൂലംവും വളരെയേറെ അറിവുകളും അനുഭവങ്ങളും നേടിക്കഴിഞ്ഞവരായിരുന്നു കുറൈശികള്.....
അവര് ദൈവവിശ്വാസികളായിരുന്നു. അല്ലാഹുവിന്റെ അസ്തിത്വത്തിലും ,ഈ പ്രപഞ്ചത്തെ നിയന്ത്രിക്കുന്നത് അവനാണെന്ന കാര്യത്തിലും അവര്ക്ക് അശേഷം സംശയമുണ്ടായിരുന്നില്ല. പക്ഷെ അല്ലാഹുവിനെ പ്രതാപശാലിയായ ഒരു രാജാവിന്റെ സ്ഥാനത്താണവര് കണക്കാക്കിയത്....
ഹജ്ജ് കര്മ്മങ്ങള് അവര് നിര്വ്വഹിച്ചിരുന്നു. അത് ഒരു വലിയ പുണ്യകര്മ്മമായിട്ടു തന്നെയാണവര് ഗണിച്ചിരുന്നത്. നാല്ക്കാലികളെ തങ്ങളുടെ ദൈവങ്ങളുടെ പേരില് ഉഴിഞ്ഞിടുകയും ബലിയറുക്കുകയും പതിവായിരുന്നു. പലിശ ,ചൂതാട്ടം ,വ്യഭിചാരം മുതലായവ നിഷിദ്ധങ്ങളായിട്ടു തന്നെയാണവര് കണക്കാക്കിയിരുന്നത്. അതുകൊണ്ടാണല്ലൊ കാബ പുനരുദ്ധരിച്ചപ്പോള് ,അത്തരം പണങ്ങളൊന്നും അതിലേക്കുപയോഗപ്പെടുത്തിക്കൂടെന്ന് അവര് തീരുമാനിച്ചതും, അവസാനം പണം തികയാതെ വന്നപ്പോള് തറയില് ഒരു ഭാഗം ഒഴിച്ചിട്ട് കാബയുടെ ചുമര് കെട്ടിയതും. ദാനധര്മ്മങ്ങളില് അവരെപ്പോഴും അഭിമാനം കൊണ്ടിരുന്നു. ചില പ്രത്യേക കുടുംബങ്ങള്ക്കു ചില വിശ്വാസ സിദ്ധാന്തങ്ങളും ആചാര സമ്പ്രദായങ്ങളും ഉണ്ടായിരുന്നു. മരണത്തോടെ മനുഷ്യന്റെ ജീവിതം അവസാനിച്ചു,എന്നായിരുന്നു അറബികളുടെ ധാരണ....”[അതേ പുസ്തകം പേ.250]
ഇസ്ലാമിന്റെ ആധുനിക വക്താക്കള് പ്രചരിപ്പിക്കുന്നതു പോലെ ഒരു അവതാര പുരുഷന്റെ വരവും അനിവാര്യമായ ഒരു ജഹിലിയ്യാ സമൂഹമായിരുന്നില്ല മക്കയിലക്കാലത്തുണ്ടായിരുന്നത് എന്ന യാഥാര്ഥ്യം ഇനിയങ്ങോട്ടുള്ള ചര്ച്ചയില് വളരെ ഉപകരിക്കും എന്നതിനാലാണ് ഇത്രയും ഉദ്ധരിച്ചത്. ഇവിടെ ഒരു കാര്യം കൂടി നമ്മള് ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടതുണ്ട്. അന്നത്തെ മക്കാമുശ്രിക്കുകളുള്പ്പെടെ ഇസ്ലാം ചരിത്രത്തിലെ പ്രതിയോഗികള് അവശേഷിപ്പിച്ചു പോയ യാതൊരു രേഖയും നമുക്കു ലഭ്യമല്ല. ഇസ്ലാമിനെ ന്യായീകരിക്കാന് ഇസ്ലാം വക്താക്കള് എഴുതിയുണ്ടാക്കിയ രേഖകളെ മാത്രമേ നമുക്കു പഠനത്തിനായി ലഭിക്കുകയുള്ളു .ആ ചരിത്രത്തിന്റെ വരികള്ക്കിടയില്നിന്നു ലഭിക്കുന്ന വിവരങ്ങള് ഇപ്രകാരമാണെങ്കില് യഥാര്ഥ ചരിത്രം നമുക്കു കിട്ടിയിരുന്നുവെങ്കിലുള്ള കഥയൊന്നോര്ത്തു നോക്കൂ.
കുറൈശികള് മുഹമ്മദിനോടെങ്ങനെയാണു പെരുമാറിയതെന്നു ഖുര് ആനിന്റെയും വ്യാഖാനങ്ങളുടെയും വരികള്ക്കിടയില്നിന്നും പരിശോധിക്കാന് ,ചിന്തിക്കുന്നമുസ്ലിം സുഹൃത്തുക്കള് തയ്യാറകണം എന്നാണ് അഭ്യര്ഥിക്കാനുള്ളത്. എത്ര യുക്തിപൂര്വമുള്ള നിര്ദേശങ്ങളാണ് അവര് മുന്നോട്ടു വെച്ചതെന്നു നോക്കൂ:
“മുഹമ്മദ്,സ്വന്തം ആദര്ശങ്ങളില് വിട്ടു വീഴ്ച്ചക്കും നീക്കുപോക്കിനും സന്നദ്ധനല്ലെങ്കില് ഒരു കാര്യം ചെയ്യട്ടെ: ആദര്ശങ്ങളെല്ലാം അങ്ങു മനസ്സില് ഒതുക്കിവെക്കുകയും ;എന്നിട്ട് ആര്ക്കും അസുഖമുണ്ടാക്കാതെ ആരുടെ വികാരത്തെയും വ്രണപ്പെടുത്താതെ ,പ്രത്യക്ഷത്തില് എല്ലാവരോടും നല്ല നിലയില് പെരുമാറുക. ബിംബാരാധന ചെയ്യുന്നവര് അതു ചെയ്തുകൊള്ളട്ടെ. അവരെ എതിര്ക്കാനോ ആക്ഷേപിക്കാനൊ പോകാതിരിക്കുക. കാക്ക കാരണവന്മാരുടെ നടപടികള് തെറ്റെന്നു വരുത്തിയിട്ട് അവരുടെ പിന് ഗാമികളെ വേദനിപ്പിക്കാതിരിക്കുക. അങ്ങനെ ചെയ്യുകയാണെങ്കില് മുഹമ്മദിന്റെ അനുയായികളോട് ഞങ്ങളും അങ്ങനെ പെരുമാറും.”[പേ.266]
ഇക്കാര്യം ഖുര് ആന് ഇങ്ങനെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു:
“‘നീ അല്പം മയപ്പെടുത്തിയിരുന്നെങ്കില് എന്നവര് ആഗ്രഹുക്കുന്നു. എങ്കില് അവരുമതേ നിലപാടു സ്വീകരിക്കുമായിരുന്നു.”[68:9]
പ്രപഞ്ചം സൃഷ്ടിച്ചതുമതു നിയന്ത്രിക്കുന്നതും അല്ലാഹു എന്ന സുപ്രീം ദൈവമാണെന്നുതന്നെയായിരുന്നു അവരുടെയും വിശ്വാസം. മറ്റു ഗോത്രദൈവങ്ങള്ക്കും ചില ശക്തിയുണ്ട് എന്നു മാത്രമേ അവര് കരുതിയിരുന്നുള്ളു. പരംബരാഗതമായി തുടര്ന്നു പോരുന്ന വിശ്വാസങ്ങള് തുടരുന്നവര് അതു തുടര്ന്നോട്ടേ .മുഹമ്മദിന്റെ വിശ്വാസം വേണ്ടവര് അതനുസരിച്ചും ജീവിച്ചോട്ടെ. എത്ര ജനാധിപത്യപരമായ നിലപാടായിരുന്നു ആ സമൂഹത്തുന്റേതെന്നു നോക്കൂ. വളരെ ന്യായവും യുക്തിസഹവുമായ ഒട്ടേറെ നിര്ദേശങ്ങള് അവര് മുഹമ്മദിന്റെ മുമ്പില് വെച്ചിരുന്നു.
ഒരു നിര്ദ്ദേശം ഇപ്രകാരമായിരുന്നു.:അല്ലാഹുവിനെ ആരാധിക്കുന്നതും മറ്റു ദൈവങ്ങളെ ആരാധിക്കുന്നതും തമ്മില് വ്യത്യാസമെന്തെങ്കിലും ഉണ്ടോ എന്നു ഒരു പരീക്ഷണത്തിലൂടെ നമുക്കു പരിശോധിക്കാം. ഒരു കൊല്ലം നമുക്കെല്ലാവര്ക്കും അല്ലാഹുവിനെ മാത്രം ആരാധിക്കാം .പിന്നീട് ഒന്നോ രണ്ടോ മാസം മറ്റു ദൈവങ്ങളെയും ആരാധിക്കാം. ഏതു കാലഘട്ടത്തിലാണു കൂടുതല് അഭിവൃദ്ധിയുണ്ടാകുന്നത് എന്നറിഞ്ഞ് പിന്നീടതനുസരിച്ചു ജീവിക്കാം. ഈ നിര്ദ്ദേശത്തോട് നിഷേധാത്മകമായാണ് മുഹമ്മദ് പ്രതികരിച്ചത്.
“നിങ്ങളാരാധിക്കുന്നതിനെ ഞങ്ങളാരാധിക്കുകയില്ല; ഞങ്ങളാരാധിക്കുന്നതിനെ നിങ്ങളാരാധിക്കുകയില്ല; നിങ്ങള്ക്കു നിങ്ങളുടെ മതം ,ഞങ്ങള്ക്കു ഞങ്ങളുടെ മതം”. എന്ന അധ്യായം വെളിപാടായി വന്നത് ഈ സന്ദര്ഭത്തിലായിരുന്നുവത്രേ!
മറ്റൊരിക്കല് കാബയില് പ്രാര്ഥനക്കൊത്തുകൂടിയ വേളയില് ഖുറൈശികള് മുഹമ്മദിന്റെ മുമ്പില് അല്പം കൂടി വിട്ടുവീഴ്ച്ചയോടെ മറ്റൊരു നിര്ദ്ദേശം കൂടി സമര്പ്പിക്കുകയുണ്ടായി . അതിങ്ങനെയായിരുന്നു: “അല്ലാഹു തന്നെ യാണു ശരിയായ ദൈവമെന്നു ഞങ്ങള് അംഗീകരിക്കുന്നു. കൂട്ടത്തില് നമ്മുടെ പരംബരാഗത ദൈവങ്ങളെ അല്ലാഹുവിന്റെ യടുക്കല് ശുപാര്ശ ചെയ്യാന് ശക്തിയുള്ള ദേവതകളായെങ്കിലും കരുതിക്കൂടേ?“
ഈ നിര്ദ്ദേശം ന്യായമല്ലേ എന്ന തോന്നല് മുഹമ്മദിന്റെ മനസ്സിലും പെട്ടെന്നു മിന്നി മറഞ്ഞു .അതൊരു വെളിപാടായി പുറത്തു വന്നു.!
“ലാത്തയെയും ഉസ്സയെയും നിങ്ങള് കണ്ടില്ലേ?;മാനാത്ത എന്ന മൂന്നാമത്തെയും, അവയും ഉന്നതങ്ങളിളെ ദേവതകള് തന്നെ, അവരുടെ ശുപാര്ശകളും അല്ലാഹുവിങ്കല് സ്വീകരിക്കപ്പെടും”.
ഈ വെളിപാടു കേട്ടതോടെ സന്തോഷാധിക്യത്താല് അവിടെ കൂടിയ വരെല്ലാവരും മുഹമ്മദിനോടൊപ്പം സുജൂദ് ചെയ്തു. മക്കായിലാകെ ശാന്തിയുടെയും സന്തോഷത്തിന്റെയും ആരവം മുഴങ്ങി. ഈ വാര്ത്ത കേട്ട് അബ്സീനിയയിലേക്കു നേരത്തെ പാലായനം ചെയ്തിരുന്ന മുസ്ലിംങ്ങള് തിരിച്ചു പോന്നു. പക്ഷെ ഈ സന്തോഷം അധികകാലം നില നിന്നില്ല. ശിര്ക്കും തൌഹീദും തമ്മില് ഇങ്ങനെയൊരു ഒത്തു തീര്പ്പുണ്ടായതോടെ മുഹമ്മദിനു ഭ്രാന്തുതന്നെയാണെന്ന നിഗമനം ശക്തി പ്രാപിക്കുകയാണുണ്ടായത്. `ദൈവദൂതന്` ആകെ ആശയക്കുഴ്പ്പത്തിലായി. അദ്ദേഹത്തിന്റെ മനസ്സില് വലിയ സംഘര്ഷങ്ങള് അലയടിച്ചു.
വെളിപാടു പിന്നെയും വന്നു.; ലത്തയെയും മനാത്തയെയും പുകഴ്ത്തിക്കൊണ്ട് വെളിപാടിറക്കിയത് പിശാചായിരുന്നു എന്ന് മുഹമ്മദ് തിരിച്ചറിഞ്ഞു! ഈ സംഭവം ഇസ്ലാമിന്റെ ചരിത്രകാരന്മാര് തന്നെ രേഖപ്പെടുത്തിയതാണ്.
ഖുറ് ആന് മുഹമ്മദിന്റെ മനസ്സില് അക്കാലത്തുണ്ടായ ചാഞ്ചാട്ടങ്ങളെ ഭംഗിയായി വരച്ചു വെച്ചിട്ടുമുണ്ട്.:
“നബിയെ, നിശ്ചയമായും നിനക്കു നാം വഹ്യ് നല്കീടുള്ളതില്നിന്നു അവര് നിന്നെ തെറ്റിച്ചു കുഴപ്പത്തിലാക്കുമായിരുന്നു.;ഇതല്ലാത്തതു വല്ലതും നമ്മുടെ പേരില് നീ കെട്ടിച്ചമക്കുവാന് വേണ്ടി.എങ്കില് അവര് നിന്നെ ഒരു ചങ്ങാതിയാക്കുകയും ചെയ്യുന്നതാണ്.”
നിന്നെ നാം ഉറപ്പിച്ചു നിര്ത്തിയിട്ടില്ലായിരുന്നുവെങ്കില് തീര്ച്ചയായും,നീ അവരിലേക്കു ചാഞ്ഞു പോവുക തന്നെ ചെയ്യുമായിരുന്നു.
എങ്കില് നിനക്കു ഞാന് ജീവിതത്തിലെ ഇരട്ടി ശിക്ഷയും മരണത്തിലെ ഇരട്ടി ശിക്ഷയും ആസ്വദിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നതാണ്. പിന്നെ നമുക്കെതിരെ നീ ഒരു സഹായിയെയും കണ്ടെത്തുകയില്ല.”[17:73-75]
പിശാചിന് ഈ പണി പണ്ടേ ഉണ്ടെന്നു പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അല്ലാഹു നബിയെ സമാശ്വസിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു!
“നിനക്കു മുമ്പും, ഒരു റസൂലിനെയാകട്ടെ നബിയെയാകട്ടെ , നിയോഗിച്ചിട്ടില്ല.;അദ്ദേഹം ഓതുന്നതില് പിശാച് ഇടപെട്ടുകൊണ്ടല്ലാതെ.; എന്നാല് പിശാച് ഇട്ടു കളയുന്നതിനെ അല്ലാഹു ദുര്ബ്ബലപ്പെടുത്തുന്നു. അല്ലാഹു സര്വ്വജ്ഞനും യുക്തിമാനുമാകുന്നു.”[22:52]
മക്കയില് സമാധാനം നില നിര്ത്താനും മുഹമ്മദിന്റെ യുക്തിഹീനമായ ചിന്തകളില്നിന്ന് അദ്ദേഹത്തെ പിന്തിരിപ്പിക്കാനും `നന്മയുള്ള` പിശാച് അന്നു നടത്തിയ ശ്രമങ്ങള് പരാജയപ്പെട്ടത് ചരിത്രത്തില് സംഭവിച്ച ഒരു മഹാദുരന്തം തന്നെയായിരുന്നു. തന്നെ അങ്ങേയറ്റം സ്നേഹിക്കുകയും അംഗീകരിക്കുകയും സംരക്ഷിക്കുകയും ചെയ്ത മക്കയിലെ നല്ല മനുഷ്യരോട് മുഹമ്മദ് പിന്നീടു കാണിച്ച കൊടും ക്രൂരതകള് മനസ്സാക്ഷിയുള്ള ആരെയും അമ്പരപ്പിക്കാതിരിക്കില്ല.!!
ഒരു സ്കൂളില് രണ്ടു ഹെഡ്മാസ്റ്ററോ എന്നു ചോദിച്ച സുഹൃത്തുക്കളോട് വിനയപൂര്വ്വം ചോദിച്ചോട്ടേ. മക്കയിലെ കുറൈശികള് അന്നു മുന്നോട്ടൂ വെച്ച നിര്ദ്ദേശത്തില് എന്താണു തെറ്റ്? അല്ലാഹു പ്രധാന ദൈവമായിരിക്കെ തന്നെ മറ്റു ഗോത്രദൈവങ്ങളെക്കൂടി ആദരിക്കുകയും അവയും അല്ലാഹുവിന്റെ ഭാഗമാണെന്നു കരുതുകയും ചെയ്തിരുന്നെങ്കില് യുദ്ധവും കൊലയും ഒഴിവാക്കാമായിരുന്നില്ലേ?
ഓരോസ്കൂളിലും ഓരോ ഹെഡ്മാസ്റ്റെര്മാരുണ്ടാകുന്നതില് പ്രധാനമന്ത്രി അസൂയപ്പെടേണ്ടതുണ്ടോ?
ദൈവത്തെ ഓരോരുത്തരും അവരവര്ക്കു സങ്കല്പ്പിക്കാവുന്ന വിധത്തിലും താല്പര്യമുള്ള രീതിയിലും ആരാധിച്ചോട്ടേ എന്നു കരുതാനുള്ള വിശാലമനസ്കത നമുക്കും നമ്മുടെ ദൈവങ്ങള്ക്കും ഉണ്ടാകുന്നതല്ലേ നല്ലത്?
അതല്ല ;ദൈവത്തിനു ചില പ്രത്യേകരീതി മാത്രമേ സ്വീകാര്യമാകൂ എന്നാണെങ്കില് ഈ ദൈവം ഇത്രയും ദുരൂഹതകളും ആശയക്കുഴപ്പങ്ങളും സൃഷ്ടിച്ചുകൊണ്ട് ആകശത്തിന്റെ മറവില് ഒളിച്ചിരിക്കുന്നതെന്തിന്???
Thursday, October 4, 2007
അടിപിടി കൂടുന്ന ദൈവങ്ങളോ??
അറബികളുടെ ദൈവങ്ങള് വ്യാജന്മാരാണെന്നും ദൈവം ഒന്നേയുള്ളുവെന്നും മക്കാമുശ്രിക്കുകളെ ബോധ്യപ്പെടുത്താന് മുഹമ്മദിനു കഴിഞ്ഞില്ല.
ഒന്നിലധികം ദൈവങ്ങളുണ്ടായാല് എന്താണു കുഴപ്പം എന്നവര്ക്കു വിശദീകരിച്ചുകൊടുത്തതും `അല്ലാഹു` തന്നെയായിരുന്നു.:-
“ആകാശഭൂമികളില് അല്ലാഹുവല്ലാതെ മറ്റു ദൈവങ്ങള് ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കില് അതു രണ്ടും നശിച്ചു പോകുമായിരുന്നു.”[21:22]
“അല്ലാഹു സന്താനോല്പാദനം നടത്തിയിട്ടില്ല. അവനോടൊപ്പം വേറെ ഇലാഹുകളുമില്ല. ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കില് ഓരോരുത്തരും സൃഷ്ടിച്ചതും കൊണ്ട് അവര് വേറെപ്പോവുകയും തമ്മില് അടിപിടി കൂടുകയും ചെയ്യുമായിരുന്നു.”[23:91]
വേറെ ദൈവങ്ങളുണ്ടായാല് അവര് തന്റെ സിംഹാസനം കൈക്കലാക്കാന് ശ്രമിക്കുമെന്ന വേവലാതിയുമുണ്ട് അല്ലാഹുവിന്.! [17:42]
ഒരു ഗോത്രത്തിനു രണ്ടു തലവന്മാരുണ്ടായാല് അവര് തമ്മില് അടിപിടിയുണ്ടാകുമെന്നറിയാവുന്ന അന്നത്തെ അറബികള്ക്ക് ഈ വിശദീകരണം തൃപ്തികരം തന്നെയായിരുന്നു. പക്ഷെ അതു മുഹമ്മദ് സ്വന്തം നിലക്കു പറയുന്നതിനു പകരം `അല്ലാഹു`വിനെക്കൊണ്ട് പറയിച്ചത് പാവം അല്ലാഹുവിനെ കൊച്ചാക്കലായിപ്പോയി.!
അസൂയയും കുശുമ്പും വെടിഞ്ഞ് പരസ്പര സഹകരണത്തോടെ ചുമതലകള് പങ്കു വെക്കാനുള്ള ജനാധിപത്യബോധവും അല്പം വിശാലമനസ്കതയും ഉണ്ടെങ്കില് ഭൂമിയിലും ആകാശത്തും രണ്ടു ദൈവങ്ങള് ഭരണം നടത്തുന്നതുകൊണ്ട് കുഴപ്പമൊന്നും സംഭവിക്കുകയില്ല. കൂടുതല് സൌകര്യമായിരിക്കുകയും ചെയ്യും. ഒരു മലക്കിന് അല്ലാഹുവിന്റെ അര്ശ്[സിംഹാസനം] വരെ പോകണമെങ്കില് 50000 വര്ഷം യാത്ര ചെയ്യണം.[70:4]
ഇത്രയും ദൂരം മലക്കുകളെ ഓടിക്കുന്നതിനെക്കാള് നല്ലത് ഭൂമിയിലെ കാര്യങ്ങളെങ്കിലും മറ്റൊരു ദൈവത്തെ ഏല്പ്പിക്കുന്നതായിരിക്കുമല്ലോ!
മറ്റു ദൈവങ്ങളെ ആരാധിക്കുന്നതൊഴികെ ഏതു വന് കുറ്റവും അല്ലാഹു പൊറുക്കും. പക്ഷെ ആരാധന പങ്കുവെക്കാന് മറ്റൊരുത്തന് വരുന്നത് അല്ലാഹുവിനു സഹിക്കാനാവില്ല.
“നിശ്ചയമായും നിങ്ങളും അല്ലാഹുവിനു പുറമെ നിങ്ങള് ആരാധിക്കുന്നവയും നരകത്തിലെ വിറകാണ്....അവ ഇലാഹുകള് ആയിരുന്നെങ്കില് നരകത്തില് വന്നു ചേരുകയില്ലായിരുന്നു. എല്ലാവരും അതില് നിത്യവാസികളാണ്.”[21:98,99]
അസൂയയുടെ ആഴം നോക്കണേ! വിവരമില്ലത്ത മനുഷ്യര് ആരാധിച്ചു പോയി എന്ന കുറ്റത്തിന് നിരപരാധികളായ ഈ വസ്തുക്കളെ നരകത്തിലെ നിത്യവാസികളാക്കി ശിക്ഷിക്കുമെന്നു ഭീഷണിപ്പെടുത്തുന്ന ഒരു ദൈവത്തിന്റെ മാനസികാവസ്ഥ പരിതാപകരം തന്നെ! യേശുവും ചില മലക്കുകളുമൊക്കെ ദൈവത്തിന്റെ മക്കള് എന്ന നിലയില് ആരാധിക്കപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. അവരെയും നരകത്തിലിടുമോ എന്ന് മുശ് രിക്കുകള് ചോദിച്ചപ്പോള് അബദ്ധം മനസ്സിലാക്കിയ അല്ലാഹു അവ്ര്ക്കു പ്രത്യേകം ഇളവു നല്കുകയുണ്ടായത്രേ!
മുസ്ലിംങ്ങള് ഇത്രയധികം അസഹിഷ്ണുക്കളും അന്യമത വിരോധികളുമാകാന് കാരണം തൌഹീദിലുള്ള ഈ കടും പിടുത്തമാണെന്നു തോന്നുന്നു. ഒരു ബഹു മതസമൂഹത്തിനു തീരെ യോജിച്ചതല്ല ഈ ഇടുങ്ങിയ സിദ്ധാന്തം. ദൈവം എന്നത് ഒരു സങ്കല്പ്പമാണ്. മനുഷ്യന്റെ ഇന്ദ്രിയങ്ങള്ക്കും യുക്തിക്കും പിടി കൊടുക്കാതെ ഒളിച്ചുകളി നടത്തുന്ന ഒരു ദൈവം ആരാധനയുടെ കാര്യത്തില് അല്പം വിശാലമനസ്കത കാണിച്ചിരുന്നെങ്കില് ഈ ലോകം ഇന്നത്തേതിലും എത്രയോ ശാന്തിയും സമാധാനവും നിറഞ്ഞതാകുമായിരുന്നു.
അല്ലാഹുവല്ലാതെ വേറെ ദൈവങ്ങളില്ല എന്നത് അല്ലാഹുവല്ലാത്ത ദൈവമില്ല എന്നു മാറ്റി വ്യാഖ്യാനിച്ചാല് അന്യരുടെ വിശ്വാസങ്ങളെയും ആരാധനാരീതികളെയും അംഗീകരിക്കാന് പ്രയാസം വരില്ല. നിഷ്കളങ്കനായ ഒരു ഭക്തന് അയാളുടെ ബുദ്ധിപരമായ പരിമിതികള്ക്കുള്ളില് നിന്നു കോണ്ട് ദൈവത്തെ ധ്യാനിക്കുകയും, ഈശ്വരാ എന്നോ ഗുരുവായൂരപ്പാ എന്നോ വിളിച്ചു പ്രാര്ഥികകയും ചെയ്യുമ്പോള് ,അയാള് എന്നെയല്ല വിളിക്കുന്നത് എന്ന മട്ടില് മുഖം തിരിച്ച് നില്ക്കുന്നതിനു പകരം ആ നിരപരാധികളുടെ വിളിയും അര്ച്ചനയും തന്റെ സ്വന്തം അക്കൌണ്ടില് വരവു വെക്കാനുള്ള ഹൃദയവിശാലത കാണിക്കുകയല്ലേ നീതിമാനായ ഒരു ദൈവം ചെയ്യേണ്ടത്? അറബിയില് വിളിച്ചാലേ താന് ശ്രദ്ധിക്കൂ; എന്നും മക്കയുടെ നേരെ തിരിഞ്ഞു നിന്നില്ലെങ്കില് നരകത്തിലിട്ടു കത്തിക്കുമെന്നുമൊക്കെ പറയുന്ന ഒരു ദൈവം എത്രമാത്രം ചെറുതാണെന്നാലോചിച്ചു നോക്കൂ.
ആറാം നൂറ്റാണ്ടിലെ ഒരു ഗോത്ര ദൈവത്തെയും മുറുക്കിപ്പിടിച്ചുകൊണ്ട് ഇനിയും അധികകാലം മുന്നോട്ടു പോകാന് കഴിയുകയില്ലെന്ന യാഥാര്ഥ്യം നമ്മുടെ മുസ്ലിം ബുദ്ധിജീവികള് മനസ്സിലാക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. മനുഷ്യന്റെ ചിന്തയിലും വിശ്വാസങ്ങളിലും കാലോചിതമായ മാറ്റങ്ങള് ഉണ്ടാകാത്തതാണ് ഇന്നു കാണുന്ന ജീര്ണതകള്ക്കു കാരണം എന്നു പറയാനാണു ശ്രമിച്ചത്. സ്വതന്ത്രചിന്തയിലൂടെ മാത്രമേ മനുഷ്യനു പുരോഗതിയും നന്മയും കൈവരിക്കാനാകൂ. ദൈവങ്ങളും മതങ്ങളും അതിനു തടസ്സമായിക്കൂടാ.
ഒന്നിലധികം ദൈവങ്ങളുണ്ടായാല് എന്താണു കുഴപ്പം എന്നവര്ക്കു വിശദീകരിച്ചുകൊടുത്തതും `അല്ലാഹു` തന്നെയായിരുന്നു.:-
“ആകാശഭൂമികളില് അല്ലാഹുവല്ലാതെ മറ്റു ദൈവങ്ങള് ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കില് അതു രണ്ടും നശിച്ചു പോകുമായിരുന്നു.”[21:22]
“അല്ലാഹു സന്താനോല്പാദനം നടത്തിയിട്ടില്ല. അവനോടൊപ്പം വേറെ ഇലാഹുകളുമില്ല. ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കില് ഓരോരുത്തരും സൃഷ്ടിച്ചതും കൊണ്ട് അവര് വേറെപ്പോവുകയും തമ്മില് അടിപിടി കൂടുകയും ചെയ്യുമായിരുന്നു.”[23:91]
വേറെ ദൈവങ്ങളുണ്ടായാല് അവര് തന്റെ സിംഹാസനം കൈക്കലാക്കാന് ശ്രമിക്കുമെന്ന വേവലാതിയുമുണ്ട് അല്ലാഹുവിന്.! [17:42]
ഒരു ഗോത്രത്തിനു രണ്ടു തലവന്മാരുണ്ടായാല് അവര് തമ്മില് അടിപിടിയുണ്ടാകുമെന്നറിയാവുന്ന അന്നത്തെ അറബികള്ക്ക് ഈ വിശദീകരണം തൃപ്തികരം തന്നെയായിരുന്നു. പക്ഷെ അതു മുഹമ്മദ് സ്വന്തം നിലക്കു പറയുന്നതിനു പകരം `അല്ലാഹു`വിനെക്കൊണ്ട് പറയിച്ചത് പാവം അല്ലാഹുവിനെ കൊച്ചാക്കലായിപ്പോയി.!
അസൂയയും കുശുമ്പും വെടിഞ്ഞ് പരസ്പര സഹകരണത്തോടെ ചുമതലകള് പങ്കു വെക്കാനുള്ള ജനാധിപത്യബോധവും അല്പം വിശാലമനസ്കതയും ഉണ്ടെങ്കില് ഭൂമിയിലും ആകാശത്തും രണ്ടു ദൈവങ്ങള് ഭരണം നടത്തുന്നതുകൊണ്ട് കുഴപ്പമൊന്നും സംഭവിക്കുകയില്ല. കൂടുതല് സൌകര്യമായിരിക്കുകയും ചെയ്യും. ഒരു മലക്കിന് അല്ലാഹുവിന്റെ അര്ശ്[സിംഹാസനം] വരെ പോകണമെങ്കില് 50000 വര്ഷം യാത്ര ചെയ്യണം.[70:4]
ഇത്രയും ദൂരം മലക്കുകളെ ഓടിക്കുന്നതിനെക്കാള് നല്ലത് ഭൂമിയിലെ കാര്യങ്ങളെങ്കിലും മറ്റൊരു ദൈവത്തെ ഏല്പ്പിക്കുന്നതായിരിക്കുമല്ലോ!
മറ്റു ദൈവങ്ങളെ ആരാധിക്കുന്നതൊഴികെ ഏതു വന് കുറ്റവും അല്ലാഹു പൊറുക്കും. പക്ഷെ ആരാധന പങ്കുവെക്കാന് മറ്റൊരുത്തന് വരുന്നത് അല്ലാഹുവിനു സഹിക്കാനാവില്ല.
“നിശ്ചയമായും നിങ്ങളും അല്ലാഹുവിനു പുറമെ നിങ്ങള് ആരാധിക്കുന്നവയും നരകത്തിലെ വിറകാണ്....അവ ഇലാഹുകള് ആയിരുന്നെങ്കില് നരകത്തില് വന്നു ചേരുകയില്ലായിരുന്നു. എല്ലാവരും അതില് നിത്യവാസികളാണ്.”[21:98,99]
അസൂയയുടെ ആഴം നോക്കണേ! വിവരമില്ലത്ത മനുഷ്യര് ആരാധിച്ചു പോയി എന്ന കുറ്റത്തിന് നിരപരാധികളായ ഈ വസ്തുക്കളെ നരകത്തിലെ നിത്യവാസികളാക്കി ശിക്ഷിക്കുമെന്നു ഭീഷണിപ്പെടുത്തുന്ന ഒരു ദൈവത്തിന്റെ മാനസികാവസ്ഥ പരിതാപകരം തന്നെ! യേശുവും ചില മലക്കുകളുമൊക്കെ ദൈവത്തിന്റെ മക്കള് എന്ന നിലയില് ആരാധിക്കപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. അവരെയും നരകത്തിലിടുമോ എന്ന് മുശ് രിക്കുകള് ചോദിച്ചപ്പോള് അബദ്ധം മനസ്സിലാക്കിയ അല്ലാഹു അവ്ര്ക്കു പ്രത്യേകം ഇളവു നല്കുകയുണ്ടായത്രേ!
മുസ്ലിംങ്ങള് ഇത്രയധികം അസഹിഷ്ണുക്കളും അന്യമത വിരോധികളുമാകാന് കാരണം തൌഹീദിലുള്ള ഈ കടും പിടുത്തമാണെന്നു തോന്നുന്നു. ഒരു ബഹു മതസമൂഹത്തിനു തീരെ യോജിച്ചതല്ല ഈ ഇടുങ്ങിയ സിദ്ധാന്തം. ദൈവം എന്നത് ഒരു സങ്കല്പ്പമാണ്. മനുഷ്യന്റെ ഇന്ദ്രിയങ്ങള്ക്കും യുക്തിക്കും പിടി കൊടുക്കാതെ ഒളിച്ചുകളി നടത്തുന്ന ഒരു ദൈവം ആരാധനയുടെ കാര്യത്തില് അല്പം വിശാലമനസ്കത കാണിച്ചിരുന്നെങ്കില് ഈ ലോകം ഇന്നത്തേതിലും എത്രയോ ശാന്തിയും സമാധാനവും നിറഞ്ഞതാകുമായിരുന്നു.
അല്ലാഹുവല്ലാതെ വേറെ ദൈവങ്ങളില്ല എന്നത് അല്ലാഹുവല്ലാത്ത ദൈവമില്ല എന്നു മാറ്റി വ്യാഖ്യാനിച്ചാല് അന്യരുടെ വിശ്വാസങ്ങളെയും ആരാധനാരീതികളെയും അംഗീകരിക്കാന് പ്രയാസം വരില്ല. നിഷ്കളങ്കനായ ഒരു ഭക്തന് അയാളുടെ ബുദ്ധിപരമായ പരിമിതികള്ക്കുള്ളില് നിന്നു കോണ്ട് ദൈവത്തെ ധ്യാനിക്കുകയും, ഈശ്വരാ എന്നോ ഗുരുവായൂരപ്പാ എന്നോ വിളിച്ചു പ്രാര്ഥികകയും ചെയ്യുമ്പോള് ,അയാള് എന്നെയല്ല വിളിക്കുന്നത് എന്ന മട്ടില് മുഖം തിരിച്ച് നില്ക്കുന്നതിനു പകരം ആ നിരപരാധികളുടെ വിളിയും അര്ച്ചനയും തന്റെ സ്വന്തം അക്കൌണ്ടില് വരവു വെക്കാനുള്ള ഹൃദയവിശാലത കാണിക്കുകയല്ലേ നീതിമാനായ ഒരു ദൈവം ചെയ്യേണ്ടത്? അറബിയില് വിളിച്ചാലേ താന് ശ്രദ്ധിക്കൂ; എന്നും മക്കയുടെ നേരെ തിരിഞ്ഞു നിന്നില്ലെങ്കില് നരകത്തിലിട്ടു കത്തിക്കുമെന്നുമൊക്കെ പറയുന്ന ഒരു ദൈവം എത്രമാത്രം ചെറുതാണെന്നാലോചിച്ചു നോക്കൂ.
ആറാം നൂറ്റാണ്ടിലെ ഒരു ഗോത്ര ദൈവത്തെയും മുറുക്കിപ്പിടിച്ചുകൊണ്ട് ഇനിയും അധികകാലം മുന്നോട്ടു പോകാന് കഴിയുകയില്ലെന്ന യാഥാര്ഥ്യം നമ്മുടെ മുസ്ലിം ബുദ്ധിജീവികള് മനസ്സിലാക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. മനുഷ്യന്റെ ചിന്തയിലും വിശ്വാസങ്ങളിലും കാലോചിതമായ മാറ്റങ്ങള് ഉണ്ടാകാത്തതാണ് ഇന്നു കാണുന്ന ജീര്ണതകള്ക്കു കാരണം എന്നു പറയാനാണു ശ്രമിച്ചത്. സ്വതന്ത്രചിന്തയിലൂടെ മാത്രമേ മനുഷ്യനു പുരോഗതിയും നന്മയും കൈവരിക്കാനാകൂ. ദൈവങ്ങളും മതങ്ങളും അതിനു തടസ്സമായിക്കൂടാ.
Wednesday, October 3, 2007
സൃഷ്ടികളെ തെറി വിളിക്കുന്ന സ്രഷ്ടാവ് ?
മക്കയിലെ ജനങ്ങള് മുഹമ്മദിന്റെ തൌഹീദും പ്രവാചകത്വവും സ്വീകരിക്കാന് ഒരു സാധ്യതയുമില്ലെന്നു വ്യക്തമായതോടെ അല്ലാഹുവിന് അവരോടുള്ള വൈരാഗ്യവും കോപവും ഇരട്ടിച്ചു. ഖുറൈശിപ്രമാണിമാരായ എതിരാളികളെ പേരെടുത്തു പറഞ്ഞ് ശകാരിക്കാന് തുടങ്ങി ഈ ദൈവം!
ഒരിക്കല് മക്കയിലെ ഒരു കുന്നിന് മുകളില് കയറി നിന്നുകൊണ്ട് മുഹമ്മദ് അപായ സൂചനയുടെ ശബ്ദം മുഴക്കി ആളുകളെ വിളിച്ചു കൂട്ടി. ആളുകള് ഓടിക്കൂടിയപ്പോള് അദ്ദേഹം തന്റെ സുവിശേഷം പ്രസംഗിക്കാന് തുടങ്ങി. ഇതു കേട്ടതോടെ അവര് പിറുപിറുത്തുകൊണ്ട് പിന്തിരിഞ്ഞു പോയി. മുഹമ്മദിന്റെ പിതൃവ്യനായ അബൂലഹബ് നബിയെ ശപിച്ചുകൊണ്ട് ഇപ്രകാരം പറഞ്ഞുവത്രേ:“ മ്മുഹമ്മദേ നിനക്കു നാശം ;ഇതിനാണോ നീ മനുഷ്യനെ മെനക്കെടുത്തിയത്?” ഉരുളക്കുപ്പേരിയെന്നോണം അല്ലാഹുവിന്റെ ശാപവചനങ്ങള് ഇങ്ങനെ വെളിപ്പെട്ടു:-
“അബൂലഹബിന്റെ രണ്ടു കൈകളും നശിക്കട്ടെ;
അവന്റെ സമ്പാദ്യവും തുലഞ്ഞു പോട്ടെ;
ജ്വലിക്കുന്ന തീയില് അവന് കിടന്നെരിയും;
അവന്റെ കെട്ട്യോളുണ്ടല്ലോ, ആ വിറകു ചുമട്ടുകാരി, അവളും;
അവളുടെ കഴുത്തില് പിരിച്ച കയറുമുണ്ടാകും.”[111:1-5]
മറ്റൊരു ധാഢ്യനും പ്രമാണിയുമായിരുന്നു വലീദ്. ധാരാളം സ്വത്തും മക്കളും അദ്ദേഹത്തിനുണ്ടായിരുന്നു. അദ്ദേഹത്തെ തന്റെ കൂടെ ലഭിച്ചാല് ഖുറൈശികളെ മൊത്തം കൂടെ കൊണ്ടു വരാന് എളുപ്പമാകുമെന്ന് മുഹമ്മദ് മനക്കോട്ട കെട്ടിയിരുന്നു. പക്ഷെ അയാള് തന്റെ പരമ്പരാഗത വിശ്വാസങ്ങള് ഉപേക്ഷിക്കാന് തയ്യാറായില്ല. മുഹമ്മദിനെയും അദ്ദേഹത്തിന്റെ സിദ്ധാന്തങ്ങളെയും കളിയാക്കുന്നതില് വലീദും മുന്പന്തിയിലുണ്ടായിരുന്നു. ഇതും അല്ലാഹുവിനെ വല്ലാതെ പ്രകോപിതനാക്കി:
“കുത്തുവാക്കു പറയുന്നവനും ഏഷണിയുമായി നടക്കുന്നവനും-
നല്ല കാര്യത്തിനു തടസ്സക്കാരനും അതിക്രമിയും മഹാപാപിയും-
അതിനു പുറമേ ക്രൂരനും തന്തയില്ലാത്തവനും-
അവന് സ്വത്തും മക്കളുമുള്ളവനായതിനാല്!
അവനു നമ്മുടെ ലക്ഷ്യങ്ങള് ഓതിക്കേള്പ്പിക്കുമ്പോള് അവന് പറയും:
പൂര്വികരുടെ കെട്ടുകഥകളാണവ എന്ന്.
താമസിയാതെ ഞാന് അവന്റെ തുമ്പിക്കയ്യിനടയാളം വെക്കും.”[68:11-16]
സ്വന്തം സൃഷ്ടിയായ ഒരു മനുഷ്യപ്പുഴുവിനെ-അതും താന് തന്നെ ബോധപൂര്വ്വം വഴി പിഴപ്പിക്കുകയും തന്റെ ദൂതനു ശത്രുവായി നിയോഗിക്കുകയും ചെയ്ത ഒരാളെ- ജാര സന്തതി എന്നും മറ്റും അധിക്ഷേപിക്കുന്നത് കാരുണ്യവാനും മഹാതന്ത്രജ്ഞ്ഞനും മറ്റും മറ്റുമായ ഒരു ദൈവത്തിന്റെ നിലവാരത്തിനു യോജിച്ചതാണോ? ഒരു ദൈവത്തിന് ഇത്രക്കു തരം താഴാന് ആവുമോ? ഈ വലീദിന്റെ മൂക്കിന് അല്പം നീളം കൂടുതലുണ്ടായിരുന്നുവത്രേ.“ തുമ്പിക്കയ്യിനടയാളം വെക്കാന്“ അതാണു കാരണം! സ്വന്തം സൃഷ്ടിയുടെ ശരീര വൈകല്യം നോക്കി പരിഹസിക്കുന്ന സ്രഷ്ടാവോ! ചിരിക്കാനും ചിന്തിക്കാനും വക തരുന്ന ഒരു കഥാപാത്രം തന്നെ!!
ഈ ഖുറൈശി നേതാവിനെ കുറിച്ച് ഖുര് ആനില് വേറെയും നിരവധി പരാമര്ശങ്ങള് ഉണ്ട്. ഇയാള് മുഹമ്മദിന്റെ നിരന്തരമായ പ്രേരണ മൂലം ഒരിക്കല് ഇസ്ലാം സ്വീകരിക്കാന് സന്നദ്ധത പ്രകടിപ്പിച്ചുവത്രേ. അനുയായികള് അതില് അസംതൃപ്തി പ്രകടിപ്പിച്ചപ്പോല് താന് പരലോക ശിക്ഷയെ ഭയപ്പെടുന്നു എന്ന് ഇദ്ദേഹം പറഞ്ഞുപോലും. ഒരു നിശ്ചിത സംഖ്യ തരുന്ന പക്ഷം ആ ശിക്ഷ ഞാന് ഏറ്റെടുക്കാമെന്ന് ഒരുവന് പ്രഖ്യാപിക്കുകയും വലീദ് അതു സമ്മതിച്ച് ഇസ്ലാമില്നിന്നു പിന്മാറുകയും ചെയ്തുവെന്നാണു കഥ. പിന്നീട് കരാര്പ്രകാരമുള്ള സംഖ്യ മുഴുവന് കൊടുത്തു തീര്ക്കാതെ കൂട്ടുകാരനെ ഇയാള് വഞ്ചിച്ചു.
ഈ സംഭവങ്ങളെല്ലാം പ്രവാചകന്റെ കാതിലും എത്തിയതോടെ ഏഴാം മാനത്തു നിന്നും അല്ലാഹുവിന്റെ വെളിപാടുകള് ഇപ്രകാരം പറന്നെത്തി:
“ഞാന് തനിച്ചു സൃഷ്ടിച്ച ആ വ്യക്തിയെ എനിക്കു വിട്ടു തന്നേക്കൂ. ഞാനവനു സമ്ര്ദ്ധമായി സമ്പത്തേകി. അവനോടൊപ്പം സന്നദ്ധരായി നിലകൊള്ളുന്ന പുത്രന്മാരെ നല്കി. അവനെ നേതാവാക്കി. ഇനിയും ഞാന് അവനു വര്ധ്ധിപ്പിക്കണമെന്നവന് മോഹിക്കുന്നു. ഇല്ല ; അവന് നമ്മുടെ സൂക്തങ്ങള്ക്കു വൈരിയാകുന്നു. അടുത്തുതന്നെ ഞാനവനൊരു ക്ലേശകരമായ പ്രൊമോഷന് കൊടുക്കുന്നുണ്ട്. അവന് ആലോചിച്ചു ചിലതു ചെയ്യാനും നിശ്ചയിച്ചിരുന്നു. അപ്പോള് അവന്റെ മേല് ദൈവശാപം ഭവിച്ചു. എന്തൊരു കാര്യമാണവന് ചെയ്യാന് ശ്രമിച്ചത്? പിന്നെ അവന് ആളുകളെ നോക്കി. എന്നിട്ടു നെറ്റി ചുളിക്കുകയും മുഖം കോട്ടുകയും ചെയ്തു. പിന്നെ പിന്തിരിഞ്ഞു നിഷേധിച്ചു. എന്നിട്ടവന് ജല്പിച്ചു; ഇത് പരമ്പരാഗതമായ ആഭിചാരമല്ലാതെ മറ്റൊന്നുമല്ല. ഇത് മനുഷ്യവചനം മാത്രം. അടുത്തു തന്നെ ഞാനവനെ നരകക്കുണ്ടില്തള്ളുന്നുണ്ട്. ആ നരകമെന്തെന്നു നിനക്കറിയില്ലേ! അത് ഒന്നിനെയും ശേഷിപ്പിക്കുകയില്ല. ചര്മ്മം കരിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നത്. അതിന്റെ മേല് 19 കാവല്ക്കാരുണ്ട്.”[74:11-30]
ഈ മഹാ പ്രപഞ്ചത്തിന്റെ മുഴുവന് സൃഷ്ടി സ്ഥിതി സംഹാരകനായ ഈശ്വരന് ഏതാണ്ട് ഒരു വ്യാഴവട്ടക്കാലം ഒരു ഖുറൈശിപ്രമാണിയുടെ സമ്പത്തിലും സന്താനസൌഭാഗ്യത്തിലും അസൂയ പൂണ്ട് അയാളുടെ പിന്നാലെ ശാപവാക്കുകളും ചൊരിഞ്ഞു നടക്കുകയായിരുന്നു എന്നു നാം വിശ്വസിക്കണോ?.എല്ലാ പ്രവാചകന്മാര്ക്കും നാട്ടുപ്രമാണികളായ ശത്രുക്കളെ നിയോഗിക്കുന്നത് “നാം” തന്നെയാണെന്നു പ്രഖ്യാപിക്കുന്ന ഒരു ദൈവം എന്തിനീ പാഴ് വേലക്കൊക്കെ മുതിരണം?
നരകത്തിനു 19 കാവല്ക്കാരാണെന്ന വാദത്തെയും അറബികള് കളിയാക്കി. ഇത്രയേറെ മനുഷ്യരെ പാര്പ്പിക്കാനുള്ള നരകത്തിനു വെറും 19 കാവല്ക്കാരോ? എന്നതായിരുന്നു പരിഹാസം. തടിമാടനായ ഒരുത്തന് പറഞ്ഞത് “18 എണ്ണത്തിനെ ഞാന് ഒറ്റക്കു നേരിട്ടോളാം; മറ്റേതിനെ നിങ്ങളും നോക്കിക്കോ’“ എന്നായിരുന്നു. ഇതിനും മറുപടിയുണ്ടായി:
“നാം ഈ വിധം നരകത്തിനു കാവലാളാക്കിയിരിക്കുന്നത് മലക്കുകളെയാണ്. അവരുടെ എണ്ണം നിഷേധികള്ക്കുള്ള പരീക്ഷണമാകുന്നു. വേദം ലഭിച്ചവര്ക്കു ബോധ്യമാകാനും അവര് ശങ്കിക്കാതിരിക്കാനും, മനസ്സിനു ദീനം പിടിച്ചവരും അവിശ്വാസികളും അല്ലാഹു ഈ വചനം കൊണ്ടുദ്ദേശിക്കുന്നതെന്ത് എന്നു ചോദിക്കാനും. ഇങ്ങനെ അല്ലാഹു ഉദ്ദേശിച്ചവരെ അവന് വഴി പിഴപ്പിക്കുന്നു. അവന് ഉദ്ദേശിച്ചവരെ അവന് സന്മാര്ഗ്ഗത്തിലുമാക്കുന്നു.”[74:31]
ഉത്തരം മുട്ടുന്നേടത്തെല്ലാം `തലയിലെഴുത്തു` തന്നെ മുട്ടുശാന്തി!
മനുഷ്യന് സങ്കല്പ്പിച്ചുണ്ടാക്കിയ ദൈവങ്ങളെല്ലാം മനുഷ്യനോളം ചെറുതായിപ്പോയതു സ്വാഭാവികമാണ്. മതങ്ങള് പരിചയപ്പെടുത്തുന്ന ദൈവങ്ങള്ക്ക് ആ മതങ്ങളുണ്ടായ കാലഘട്ടത്തിന്റെ പരിമിതികള് കൂടിയുണ്ടാവുക എന്നതും സ്വാഭാവികം. മുഹമ്മദിന്റെ ഭാവനാലോകത്തു ജീവിച്ചിരുന്ന അല്ലാഹു ആറാം നൂറ്റാണ്ടിലെ ഒരു സാധാരണ നാടോടി അറബിയുടെ നിലവാരം മാത്രമുള്ള ദൈവമായതിന്റെ മനശ്ശാസ്ത്രപരമായ കാരണവും മറ്റൊന്നല്ല!
പരിപൂര്ണനും സര്വ്വശക്തനുമായ ഒരു ദൈവം കോപാകുലനായി പുലഭ്യം പറയുക എന്നാല് ആ ദൈവത്തിന് , ആരോപിക്കപ്പെടുന്ന പോലുള്ള ഒരു ക്വാളിറ്റിയും ഇല്ല എന്നല്ലേ അര്ഥം? ഉദ്ദേശിക്കുന്നതെന്തും ഞൊടിയിടകൊണ്ടു സാധ്യമാകുന്ന മഹാശക്തന് ഒരു നിസ്സാര മനുഷ്യനെ തന്റെ ദീനില് ചേര്ക്കാന് ഇത്രയൊക്കെ പെടാപ്പാടു പെട്ടിട്ടും സാധ്യമായില്ല എന്നും അതേതുടര്ന്ന് അദ്ദേഹത്തിനു ദേഷ്യം വന്നു തെറിവിളിച്ചു എന്നുമൊക്കെ എങ്ങനെ നാം വിശ്വസിക്കും?????
“കഷ്ടം മതങ്ങളേ നിങ്ങള് തന് ദൈവങ്ങള് നട്ടെല്ലൊടിഞ്ഞ നപുംസകങ്ങള് “ എന്നു കവി ചങ്ങമ്പുഴ പാടിയതെത്ര ശരി!!
ഒരിക്കല് മക്കയിലെ ഒരു കുന്നിന് മുകളില് കയറി നിന്നുകൊണ്ട് മുഹമ്മദ് അപായ സൂചനയുടെ ശബ്ദം മുഴക്കി ആളുകളെ വിളിച്ചു കൂട്ടി. ആളുകള് ഓടിക്കൂടിയപ്പോള് അദ്ദേഹം തന്റെ സുവിശേഷം പ്രസംഗിക്കാന് തുടങ്ങി. ഇതു കേട്ടതോടെ അവര് പിറുപിറുത്തുകൊണ്ട് പിന്തിരിഞ്ഞു പോയി. മുഹമ്മദിന്റെ പിതൃവ്യനായ അബൂലഹബ് നബിയെ ശപിച്ചുകൊണ്ട് ഇപ്രകാരം പറഞ്ഞുവത്രേ:“ മ്മുഹമ്മദേ നിനക്കു നാശം ;ഇതിനാണോ നീ മനുഷ്യനെ മെനക്കെടുത്തിയത്?” ഉരുളക്കുപ്പേരിയെന്നോണം അല്ലാഹുവിന്റെ ശാപവചനങ്ങള് ഇങ്ങനെ വെളിപ്പെട്ടു:-
“അബൂലഹബിന്റെ രണ്ടു കൈകളും നശിക്കട്ടെ;
അവന്റെ സമ്പാദ്യവും തുലഞ്ഞു പോട്ടെ;
ജ്വലിക്കുന്ന തീയില് അവന് കിടന്നെരിയും;
അവന്റെ കെട്ട്യോളുണ്ടല്ലോ, ആ വിറകു ചുമട്ടുകാരി, അവളും;
അവളുടെ കഴുത്തില് പിരിച്ച കയറുമുണ്ടാകും.”[111:1-5]
മറ്റൊരു ധാഢ്യനും പ്രമാണിയുമായിരുന്നു വലീദ്. ധാരാളം സ്വത്തും മക്കളും അദ്ദേഹത്തിനുണ്ടായിരുന്നു. അദ്ദേഹത്തെ തന്റെ കൂടെ ലഭിച്ചാല് ഖുറൈശികളെ മൊത്തം കൂടെ കൊണ്ടു വരാന് എളുപ്പമാകുമെന്ന് മുഹമ്മദ് മനക്കോട്ട കെട്ടിയിരുന്നു. പക്ഷെ അയാള് തന്റെ പരമ്പരാഗത വിശ്വാസങ്ങള് ഉപേക്ഷിക്കാന് തയ്യാറായില്ല. മുഹമ്മദിനെയും അദ്ദേഹത്തിന്റെ സിദ്ധാന്തങ്ങളെയും കളിയാക്കുന്നതില് വലീദും മുന്പന്തിയിലുണ്ടായിരുന്നു. ഇതും അല്ലാഹുവിനെ വല്ലാതെ പ്രകോപിതനാക്കി:
“കുത്തുവാക്കു പറയുന്നവനും ഏഷണിയുമായി നടക്കുന്നവനും-
നല്ല കാര്യത്തിനു തടസ്സക്കാരനും അതിക്രമിയും മഹാപാപിയും-
അതിനു പുറമേ ക്രൂരനും തന്തയില്ലാത്തവനും-
അവന് സ്വത്തും മക്കളുമുള്ളവനായതിനാല്!
അവനു നമ്മുടെ ലക്ഷ്യങ്ങള് ഓതിക്കേള്പ്പിക്കുമ്പോള് അവന് പറയും:
പൂര്വികരുടെ കെട്ടുകഥകളാണവ എന്ന്.
താമസിയാതെ ഞാന് അവന്റെ തുമ്പിക്കയ്യിനടയാളം വെക്കും.”[68:11-16]
സ്വന്തം സൃഷ്ടിയായ ഒരു മനുഷ്യപ്പുഴുവിനെ-അതും താന് തന്നെ ബോധപൂര്വ്വം വഴി പിഴപ്പിക്കുകയും തന്റെ ദൂതനു ശത്രുവായി നിയോഗിക്കുകയും ചെയ്ത ഒരാളെ- ജാര സന്തതി എന്നും മറ്റും അധിക്ഷേപിക്കുന്നത് കാരുണ്യവാനും മഹാതന്ത്രജ്ഞ്ഞനും മറ്റും മറ്റുമായ ഒരു ദൈവത്തിന്റെ നിലവാരത്തിനു യോജിച്ചതാണോ? ഒരു ദൈവത്തിന് ഇത്രക്കു തരം താഴാന് ആവുമോ? ഈ വലീദിന്റെ മൂക്കിന് അല്പം നീളം കൂടുതലുണ്ടായിരുന്നുവത്രേ.“ തുമ്പിക്കയ്യിനടയാളം വെക്കാന്“ അതാണു കാരണം! സ്വന്തം സൃഷ്ടിയുടെ ശരീര വൈകല്യം നോക്കി പരിഹസിക്കുന്ന സ്രഷ്ടാവോ! ചിരിക്കാനും ചിന്തിക്കാനും വക തരുന്ന ഒരു കഥാപാത്രം തന്നെ!!
ഈ ഖുറൈശി നേതാവിനെ കുറിച്ച് ഖുര് ആനില് വേറെയും നിരവധി പരാമര്ശങ്ങള് ഉണ്ട്. ഇയാള് മുഹമ്മദിന്റെ നിരന്തരമായ പ്രേരണ മൂലം ഒരിക്കല് ഇസ്ലാം സ്വീകരിക്കാന് സന്നദ്ധത പ്രകടിപ്പിച്ചുവത്രേ. അനുയായികള് അതില് അസംതൃപ്തി പ്രകടിപ്പിച്ചപ്പോല് താന് പരലോക ശിക്ഷയെ ഭയപ്പെടുന്നു എന്ന് ഇദ്ദേഹം പറഞ്ഞുപോലും. ഒരു നിശ്ചിത സംഖ്യ തരുന്ന പക്ഷം ആ ശിക്ഷ ഞാന് ഏറ്റെടുക്കാമെന്ന് ഒരുവന് പ്രഖ്യാപിക്കുകയും വലീദ് അതു സമ്മതിച്ച് ഇസ്ലാമില്നിന്നു പിന്മാറുകയും ചെയ്തുവെന്നാണു കഥ. പിന്നീട് കരാര്പ്രകാരമുള്ള സംഖ്യ മുഴുവന് കൊടുത്തു തീര്ക്കാതെ കൂട്ടുകാരനെ ഇയാള് വഞ്ചിച്ചു.
ഈ സംഭവങ്ങളെല്ലാം പ്രവാചകന്റെ കാതിലും എത്തിയതോടെ ഏഴാം മാനത്തു നിന്നും അല്ലാഹുവിന്റെ വെളിപാടുകള് ഇപ്രകാരം പറന്നെത്തി:
“ഞാന് തനിച്ചു സൃഷ്ടിച്ച ആ വ്യക്തിയെ എനിക്കു വിട്ടു തന്നേക്കൂ. ഞാനവനു സമ്ര്ദ്ധമായി സമ്പത്തേകി. അവനോടൊപ്പം സന്നദ്ധരായി നിലകൊള്ളുന്ന പുത്രന്മാരെ നല്കി. അവനെ നേതാവാക്കി. ഇനിയും ഞാന് അവനു വര്ധ്ധിപ്പിക്കണമെന്നവന് മോഹിക്കുന്നു. ഇല്ല ; അവന് നമ്മുടെ സൂക്തങ്ങള്ക്കു വൈരിയാകുന്നു. അടുത്തുതന്നെ ഞാനവനൊരു ക്ലേശകരമായ പ്രൊമോഷന് കൊടുക്കുന്നുണ്ട്. അവന് ആലോചിച്ചു ചിലതു ചെയ്യാനും നിശ്ചയിച്ചിരുന്നു. അപ്പോള് അവന്റെ മേല് ദൈവശാപം ഭവിച്ചു. എന്തൊരു കാര്യമാണവന് ചെയ്യാന് ശ്രമിച്ചത്? പിന്നെ അവന് ആളുകളെ നോക്കി. എന്നിട്ടു നെറ്റി ചുളിക്കുകയും മുഖം കോട്ടുകയും ചെയ്തു. പിന്നെ പിന്തിരിഞ്ഞു നിഷേധിച്ചു. എന്നിട്ടവന് ജല്പിച്ചു; ഇത് പരമ്പരാഗതമായ ആഭിചാരമല്ലാതെ മറ്റൊന്നുമല്ല. ഇത് മനുഷ്യവചനം മാത്രം. അടുത്തു തന്നെ ഞാനവനെ നരകക്കുണ്ടില്തള്ളുന്നുണ്ട്. ആ നരകമെന്തെന്നു നിനക്കറിയില്ലേ! അത് ഒന്നിനെയും ശേഷിപ്പിക്കുകയില്ല. ചര്മ്മം കരിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നത്. അതിന്റെ മേല് 19 കാവല്ക്കാരുണ്ട്.”[74:11-30]
ഈ മഹാ പ്രപഞ്ചത്തിന്റെ മുഴുവന് സൃഷ്ടി സ്ഥിതി സംഹാരകനായ ഈശ്വരന് ഏതാണ്ട് ഒരു വ്യാഴവട്ടക്കാലം ഒരു ഖുറൈശിപ്രമാണിയുടെ സമ്പത്തിലും സന്താനസൌഭാഗ്യത്തിലും അസൂയ പൂണ്ട് അയാളുടെ പിന്നാലെ ശാപവാക്കുകളും ചൊരിഞ്ഞു നടക്കുകയായിരുന്നു എന്നു നാം വിശ്വസിക്കണോ?.എല്ലാ പ്രവാചകന്മാര്ക്കും നാട്ടുപ്രമാണികളായ ശത്രുക്കളെ നിയോഗിക്കുന്നത് “നാം” തന്നെയാണെന്നു പ്രഖ്യാപിക്കുന്ന ഒരു ദൈവം എന്തിനീ പാഴ് വേലക്കൊക്കെ മുതിരണം?
നരകത്തിനു 19 കാവല്ക്കാരാണെന്ന വാദത്തെയും അറബികള് കളിയാക്കി. ഇത്രയേറെ മനുഷ്യരെ പാര്പ്പിക്കാനുള്ള നരകത്തിനു വെറും 19 കാവല്ക്കാരോ? എന്നതായിരുന്നു പരിഹാസം. തടിമാടനായ ഒരുത്തന് പറഞ്ഞത് “18 എണ്ണത്തിനെ ഞാന് ഒറ്റക്കു നേരിട്ടോളാം; മറ്റേതിനെ നിങ്ങളും നോക്കിക്കോ’“ എന്നായിരുന്നു. ഇതിനും മറുപടിയുണ്ടായി:
“നാം ഈ വിധം നരകത്തിനു കാവലാളാക്കിയിരിക്കുന്നത് മലക്കുകളെയാണ്. അവരുടെ എണ്ണം നിഷേധികള്ക്കുള്ള പരീക്ഷണമാകുന്നു. വേദം ലഭിച്ചവര്ക്കു ബോധ്യമാകാനും അവര് ശങ്കിക്കാതിരിക്കാനും, മനസ്സിനു ദീനം പിടിച്ചവരും അവിശ്വാസികളും അല്ലാഹു ഈ വചനം കൊണ്ടുദ്ദേശിക്കുന്നതെന്ത് എന്നു ചോദിക്കാനും. ഇങ്ങനെ അല്ലാഹു ഉദ്ദേശിച്ചവരെ അവന് വഴി പിഴപ്പിക്കുന്നു. അവന് ഉദ്ദേശിച്ചവരെ അവന് സന്മാര്ഗ്ഗത്തിലുമാക്കുന്നു.”[74:31]
ഉത്തരം മുട്ടുന്നേടത്തെല്ലാം `തലയിലെഴുത്തു` തന്നെ മുട്ടുശാന്തി!
മനുഷ്യന് സങ്കല്പ്പിച്ചുണ്ടാക്കിയ ദൈവങ്ങളെല്ലാം മനുഷ്യനോളം ചെറുതായിപ്പോയതു സ്വാഭാവികമാണ്. മതങ്ങള് പരിചയപ്പെടുത്തുന്ന ദൈവങ്ങള്ക്ക് ആ മതങ്ങളുണ്ടായ കാലഘട്ടത്തിന്റെ പരിമിതികള് കൂടിയുണ്ടാവുക എന്നതും സ്വാഭാവികം. മുഹമ്മദിന്റെ ഭാവനാലോകത്തു ജീവിച്ചിരുന്ന അല്ലാഹു ആറാം നൂറ്റാണ്ടിലെ ഒരു സാധാരണ നാടോടി അറബിയുടെ നിലവാരം മാത്രമുള്ള ദൈവമായതിന്റെ മനശ്ശാസ്ത്രപരമായ കാരണവും മറ്റൊന്നല്ല!
പരിപൂര്ണനും സര്വ്വശക്തനുമായ ഒരു ദൈവം കോപാകുലനായി പുലഭ്യം പറയുക എന്നാല് ആ ദൈവത്തിന് , ആരോപിക്കപ്പെടുന്ന പോലുള്ള ഒരു ക്വാളിറ്റിയും ഇല്ല എന്നല്ലേ അര്ഥം? ഉദ്ദേശിക്കുന്നതെന്തും ഞൊടിയിടകൊണ്ടു സാധ്യമാകുന്ന മഹാശക്തന് ഒരു നിസ്സാര മനുഷ്യനെ തന്റെ ദീനില് ചേര്ക്കാന് ഇത്രയൊക്കെ പെടാപ്പാടു പെട്ടിട്ടും സാധ്യമായില്ല എന്നും അതേതുടര്ന്ന് അദ്ദേഹത്തിനു ദേഷ്യം വന്നു തെറിവിളിച്ചു എന്നുമൊക്കെ എങ്ങനെ നാം വിശ്വസിക്കും?????
“കഷ്ടം മതങ്ങളേ നിങ്ങള് തന് ദൈവങ്ങള് നട്ടെല്ലൊടിഞ്ഞ നപുംസകങ്ങള് “ എന്നു കവി ചങ്ങമ്പുഴ പാടിയതെത്ര ശരി!!
Tuesday, October 2, 2007
മോഷ്ടിച്ച ആശയങ്ങള് !
മര്വായ്ക്കു സമീപം താമസിച്ചിരുന്ന റോമാക്കാരനായ ഒരു ക്രിസ്ത്യാനിയായിരുന്നു ജബര് .ബനുല് ഹര്ളമിയുടെ അടിമയായ ഇയാള് ഒരു കൊല്ലപ്പണിക്കാരനായിരുന്നു. മുഹമ്മദ് കൂടെക്കൂടെ ഇയാളെ സന്ദര്ശിക്കുകയും ക്രിസ്തീയ വേദങ്ങളിലെ വിവരങ്ങള് അന്യേഷിച്ചറിയുകയും ചെയ്തിരുന്നു. ദിവ്യസന്ദേശങ്ങളുടെ പ്രധാന ഉറവിടങ്ങളിലൊന്നായ ഈ ക്രിസ്ത്യന് യുവാവിനെ ,മുഹമ്മദിനെ പരിഹസിച്ചിരുന്ന അറബികള് “പരിശുദ്ധാത്മാവ്” എന്നാണ് വിളിച്ചിരുന്നത്. പൂര്വ്വ വേദങ്ങളില്നിന്നും ഇപ്രകാരം ആശയചോരണം നടത്തുന്നതിന്റെ പേരില് നബിയെ പരിഹസിച്ചവര്ക്ക് അല്ലാഹു നല്കിയ മറുപടി നോക്കൂ:
“അദ്ദേഹത്തിനിതെല്ലാം പഠിപ്പിച്ചു കൊടുക്കുന്നത് ഒരു മനുഷ്യന് തന്നെയാണ് എന്നവര് പറയുന്നത് നിശ്ചയമായും നാം അറിയുന്നുണ്ട്. എന്നാല് അവര് ഏതൊരാളെ കുറിച്ചാണോ പറയുന്നത്, അയാളുടെ ഭാഷ അറബിയല്ല. ഈ ഖുര് ആനാകട്ടെ വ്യക്തമായ അറബി ഭാഷയും.”[16:103]
റോമക്കാരനായ യുവാവുമായി മുഹമ്മദ് ആശയവിനിമയം നടത്തിയിരുന്നത് അറബിയിലല്ലാത്തതുകൊണ്ട് അയാള് പറഞ്ഞു കൊടുത്തതൊന്നും ഖുര് ആനില് ഉള്പ്പെടുത്താന് പറ്റുകയില്ല പോലും! വിമര്ശനങ്ങള്ക്കു മുമ്പില് ചൂളിപ്പോയ `പ്രവാചകന് ` നില്ക്കക്കള്ളിക്കു വേണ്ടി എന്തെങ്കിലും അബദ്ധം പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടെങ്കില് അതു സ്വാഭാവികമാണ്. പക്ഷെ, സര്വ്വതന്ത്രജ്ഞ്ഞനായ ദൈവം ഇമ്മാതിരി വ്ഡ്ഡിത്തം പറയുമോ?
വെളിപാടുകളുടെ ഉറവിടം മക്കക്കാര് ശരിക്കും മനസ്സിലാക്കിയിരുന്നുവെന്ന് അവരുടെ ആരോപണങ്ങള് വ്യക്തമാക്കുന്നു.
“അവിശ്വാസികള് പറയുന്നു: `ഇത് ഒരു നുണയല്ലാതെ മറ്റൊന്നുമല്ല. അവന് അതു കെട്ടിയുണ്ടാക്കുകയാണ്. മറ്റു ചിലര് അവനെ സഹായിക്കുകയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. എന്നാല് അവര് അക്രമവും വ്യാജവുമായി വന്നിരിക്കുകയാണ്.
അവര് പറയുന്നു: `പൂര്വികന്മാരുടെ കെട്ടുകഥകളാണിത്. അവന് അത് എഴുതിച്ചെടുത്തിരിക്കുകയാണ്. അങ്ങനെ രാവിലെയും വൈകുന്നേരവും അത് വായിച്ചു കേള്പ്പിക്കപ്പെടുന്നു.`
പറയുക: `ആകാശങ്ങളിലും ഭൂമിയിലുമുള്ള രഹസ്യം അറിയുന്നവന് അത് അവതരിപ്പിച്ചിരിക്കുകയാണ്. അവന് പൊറുക്കുന്നവനും കരുണാനിധിയുമാണ്.’[25:4-6]
വ്യഖ്യാനം കാണുക:
“വേദക്കാരായ ചിലര് തൌറാത്തു വായിക്കലും അതിലെ കഥകള് വായിക്കലും പതിവുണ്ടായിരുന്നു. അവര് നബിയില് വിശ്വസിച്ച ശേഷം ,നബിയും അവരും തമ്മിലുള്ള ബന്ധത്തെ ദുര്വ്യാഖ്യാനം ചെയ്തുകൊണ്ടാണ് നള്രുബ്നു ഹര്ഥ് ഈവാദം ഉന്നയിച്ചത്. ...”[അമാനി മൌലവി]
ദൈവത്തിന്റെ മറുപടികള് എത്ര ദുര്ബലമാണെന്നു നോക്കൂ!
“അദ്ദേഹത്തിനിതെല്ലാം പഠിപ്പിച്ചു കൊടുക്കുന്നത് ഒരു മനുഷ്യന് തന്നെയാണ് എന്നവര് പറയുന്നത് നിശ്ചയമായും നാം അറിയുന്നുണ്ട്. എന്നാല് അവര് ഏതൊരാളെ കുറിച്ചാണോ പറയുന്നത്, അയാളുടെ ഭാഷ അറബിയല്ല. ഈ ഖുര് ആനാകട്ടെ വ്യക്തമായ അറബി ഭാഷയും.”[16:103]
റോമക്കാരനായ യുവാവുമായി മുഹമ്മദ് ആശയവിനിമയം നടത്തിയിരുന്നത് അറബിയിലല്ലാത്തതുകൊണ്ട് അയാള് പറഞ്ഞു കൊടുത്തതൊന്നും ഖുര് ആനില് ഉള്പ്പെടുത്താന് പറ്റുകയില്ല പോലും! വിമര്ശനങ്ങള്ക്കു മുമ്പില് ചൂളിപ്പോയ `പ്രവാചകന് ` നില്ക്കക്കള്ളിക്കു വേണ്ടി എന്തെങ്കിലും അബദ്ധം പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടെങ്കില് അതു സ്വാഭാവികമാണ്. പക്ഷെ, സര്വ്വതന്ത്രജ്ഞ്ഞനായ ദൈവം ഇമ്മാതിരി വ്ഡ്ഡിത്തം പറയുമോ?
വെളിപാടുകളുടെ ഉറവിടം മക്കക്കാര് ശരിക്കും മനസ്സിലാക്കിയിരുന്നുവെന്ന് അവരുടെ ആരോപണങ്ങള് വ്യക്തമാക്കുന്നു.
“അവിശ്വാസികള് പറയുന്നു: `ഇത് ഒരു നുണയല്ലാതെ മറ്റൊന്നുമല്ല. അവന് അതു കെട്ടിയുണ്ടാക്കുകയാണ്. മറ്റു ചിലര് അവനെ സഹായിക്കുകയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. എന്നാല് അവര് അക്രമവും വ്യാജവുമായി വന്നിരിക്കുകയാണ്.
അവര് പറയുന്നു: `പൂര്വികന്മാരുടെ കെട്ടുകഥകളാണിത്. അവന് അത് എഴുതിച്ചെടുത്തിരിക്കുകയാണ്. അങ്ങനെ രാവിലെയും വൈകുന്നേരവും അത് വായിച്ചു കേള്പ്പിക്കപ്പെടുന്നു.`
പറയുക: `ആകാശങ്ങളിലും ഭൂമിയിലുമുള്ള രഹസ്യം അറിയുന്നവന് അത് അവതരിപ്പിച്ചിരിക്കുകയാണ്. അവന് പൊറുക്കുന്നവനും കരുണാനിധിയുമാണ്.’[25:4-6]
വ്യഖ്യാനം കാണുക:
“വേദക്കാരായ ചിലര് തൌറാത്തു വായിക്കലും അതിലെ കഥകള് വായിക്കലും പതിവുണ്ടായിരുന്നു. അവര് നബിയില് വിശ്വസിച്ച ശേഷം ,നബിയും അവരും തമ്മിലുള്ള ബന്ധത്തെ ദുര്വ്യാഖ്യാനം ചെയ്തുകൊണ്ടാണ് നള്രുബ്നു ഹര്ഥ് ഈവാദം ഉന്നയിച്ചത്. ...”[അമാനി മൌലവി]
ദൈവത്തിന്റെ മറുപടികള് എത്ര ദുര്ബലമാണെന്നു നോക്കൂ!
Monday, October 1, 2007
പ്രവാചകത്വം പരീക്ഷിക്കപ്പെടുന്നു!
പൂര്വ്വ വേദങ്ങളിലെ കാര്യങ്ങളെല്ലാം അല്ലാഹു തനിക്കറിയിച്ചു തരുന്നു എന്നായിരുന്നു മുഹമ്മദിന്റെ അവകാശവാദം. ഇതൊന്നു പരീക്ഷിക്കാനായി ജൂതന്മാരുടെ നിര്ദ്ദേശപ്രകാരം മുശ്രിക്കുകള് നബിയോട് ചില ചോദ്യങ്ങല് ചോദിച്ചു. ഗുഹാവാസികള് എത്ര പേരായിരുന്നു എന്നതായിരുന്നു ഒരു ചോദ്യം. ഇതിനെക്കുറിച്ച് ഒന്നും അറിയാത്ത നബി പെട്ടെന്നു പതറിപ്പോയി. നാളെപ്പറയാം എന്നു പറഞ്ഞ് അദ്ദേഹം ഒഴിഞ്ഞു മാറി. ദിവസങ്ങളും ആഴ്ച്ചകളും കഴിഞ്ഞിട്ടും കഥയുടെ വിശദാംശങ്ങള് കണ്ടെത്താന് കഴിഞ്ഞില്ല. അപ്പോഴേക്കും ശത്രുക്കള് പരിഹാസം ശക്തമാക്കി.
നില്ക്കക്കള്ളിയില്ലാതായപ്പോള് കിട്ടിയ ഊഹാപോഹങ്ങള് വെച്ച് ഒരു വെളിപാട് അവതരിപ്പിച്ചു:
“ഗുഹാവാസികള് മൂന്നു പേരാണ്,നാലാമത്തേത് അവരുടെ നായയും എന്നു ചിലര് പറയുന്നു. അവര് അഞ്ചു പേരാണെന്നും ആറാമത്തേത് നായയുമാണെന്നാണു മറ്റു ചിലരുടെ വാദം. അദൃശ്യ കാര്യങ്ങളില് ഊഹിച്ചു പറയുക മാത്രമാണവര് .ഏഴു പേരാണെന്നും എട്ടാമത്തേത് നായയാണന്നുമാണു വേറെ ചിലരുടെ ഭാഷ്യം. പറയുക : എന്റെ റബ്ബ് അവരുടെ എണ്ണത്തെ ക്കുറിച്ച് നല്ല പോലെ അറിവുള്ളവനാകുന്നു. അല്പം ചിലര്ക്കല്ലാതെ അവരെകുറിച്ച് അറിവില്ല. അതുകൊണ്ട് അവരുടെ കാര്യത്തില് താങ്കള് തര്ക്കിക്കാന് പോകണ്ട. ജനങ്ങളില് ആരോടും അതിനെകുറിച്ച് അന്യേഷിക്കാനും പോകണ്ട.”[18-22]
ഗുഹാവാസിക്കഥയുടെ വിശദാംശങ്ങള് തേടി ഒരുപാട് അലഞ്ഞെങ്കിലും ആരില്നിന്നും വേണ്ടത്ര വിവരങ്ങള് ലഭിച്ചില്ല എന്ന് ഈ വെളിപാടില്നിന്നും സാമാന്യ ബുദ്ധിയുള്ള ആര്ക്കും മനസ്സിലാകും. അദൃശ്യലോകത്തുനിന്ന് ജ്ഞാനം ലഭിക്കുന്നു എന്ന അവകാശവാദം പൊള്ളയാണെന്നു വ്യക്തമായതോടെ എതിരാളികള് നബിയെ വീണ്ടും കളിയാക്കി. മറുപടിയായി നബി പിന്നീടു കണ്ടെത്തിയ മുറിന്യായം അതിലും വിചിത്രമായിരുന്നു.:
“ഒരു കാര്യത്തെ സംബന്ധിച്ചും നാളെ ഞാനതു ചെയ്യുമെന്ന് `ഇന്ശാ അല്ലാ` എന്നു ചേര്ത്തുകൊണ്ടല്ലാതെ താങ്കളൊരിക്കലും പറഞ്ഞു പോകരുത് . .” [18-23]
ഇതിന്റെ വ്യാഖ്യാനം കാണുക: “ആത്മാവ് ,ദുല്കര് നൈന്, ഗുഹാവാസികള് എന്നിവ സംബന്ധിച്ച് യഹൂദികളുടെ നിര്ദ്ദേശപ്രകാരം ഖുറൈശികള് ചോദിച്ചപ്പോള് നാളെ വരൂ അപ്പോള് പറയാം എന്ന് നബി ഉത്തരം നല്കി.. ഇന്ശാ അല്ലാ[അല്ലാഹു ഉദ്ദേശിച്ചാല്] എന്നു പറഞ്ഞില്ല. പിന്നീട് വഹ്യ് വരാന് കുറെ താമസിച്ചു....നാളെ മറുപടി തരാമെന്ന് പറഞ്ഞിട്ട് ദിവസങ്ങളോളം അതിനു കഴിയാതെ വന്നപ്പോള് ഖുറൈശികള് അതൊരു സുവര്ണ്ണാവസരമായി കണ്ട് നബിയെ കളിയാക്കി. മുഹമ്മദിന്റെ റബ്ബ് കോപിക്കുകയും കൈ വെടിയുകയും ചെയ്തിരിക്കുന്നു എന്നവര് തട്ടിവിട്ടു. തിരുമേനിക്ക് ഇതു വളരെ പ്രയാസകരമായി തോന്നി . തത്സമയത്താണ് ഈ സൂക്തം അവതരിച്ചത്.”[വിശുദ്ധ ഖുര് ആന് വ്യാഖ്യാനം.പേ.343 വോ.3] ഇന്ശാ അല്ലാ എന്നു പറയാത്തതിനാല് ജിബ്രീല് പിണങ്ങിപ്പോയി എന്ന വാദം പരിഹാസത്തിനാക്കം കൂട്ടാനേ ഉതകൂ എന്ന് പോലും ചിന്തിക്കാന് ദൈവത്തിനു കഴിഞ്ഞില്ല.!
ശത്രുക്കളുടെ മുമ്പില് അപമാനിതനായി ആത്മഹത്യക്കൊരുങ്ങിയ ദൂതനെ ഇതുപോലൊരു നിര്ണായക ഘട്ടത്തില് നിസ്സാരമായ തടസ്സവാദങ്ങള് ഉന്നയിച്ച് ദൈവം ചതിക്കാന് ശ്രമിച്ചു എന്നാണോ നാം വിശ്വസിക്കേണ്ടത്.? അദൃശ്യന്ജ്ഞാനം പരീക്ഷിക്കാന് ചോദ്യമുന്നയിച്ചവരോട് നാളെപ്പറയാം എന്ന് ഒഴിവുകഴിവു പറയാന് ദൈവം ഇട വരുത്തിയതെന്തിന്? ചോദിച്ച ഉടനെ വെളിപാട് ഇറക്കി മറുപടി നല്കിയിരുന്നെങ്കില് അല്ലാഹുവിനും ദൂതനും ഈ അപമാനം നേരിടേണ്ടി വരുമായിരുന്നോ?
പ്രപഞ്ചം സൃഷ്ടിക്കും മുന്പേ എഴുതപ്പെട്ട ഒരു മഹാ ഫലകത്തിലെ ദിവ്യ സൂക്തങ്ങളാണു ഖുര് ആന് എങ്കില് ഏഴാം നൂറ്റാണ്ടില് അറേബ്യയില് പ്രചരിച്ചിരുന്ന ഒരു യക്ഷിക്കഥയ്ക്ക് അതില് എന്താണു പ്രസക്തി?
200 വര്ഷം ഏതോ ഒരു മടയില് ഒരു പട്ടിയോടൊപ്പം ഉറങ്ങിക്കിടന്ന ഏതാനും ചെറുപ്പക്കാരുടെ കഥ അല്ലാഹുവിന്റെ കിതാബില് സ്ഥാനം പിടിച്ചത് പ്രസ്തുത രാക്കഥ സത്യമാണെന്നു വിശ്വസിച്ചിരുന്ന ജാഹിലിയ്യാ അറബികള് പ്രവാചകനെ പരീക്ഷിക്കാന് ചോദ്യം ഉന്നയിച്ചതുകൊണ്ടാണല്ലോ. എത്ര പേരാണാ പട്ടിയോടൊപ്പമുണ്ടായിരുന്നതെന്ന കാര്യം ലൌഹുല് മഹ്ഫൂളില് എഴുതി വെക്കാന് അല്ലാഹു മറന്നു പോയതായിരിക്കാം! ഖുറൈശികള് ഇങ്ങനെയൊരു ചോദ്യം ചോദിച്ച് തന്റെ അന്ത്യ ദൂതനെ വെള്ളം കുടിപ്പിക്കാനിടയുണ്ടെന്നു മുന് കൂട്ടി അറിയാന് പാവം അല്ലാഹുവിനു കഴിഞ്ഞില്ല.!!
അഞ്ചാം നൂറ്റാണ്ടിലെ ഒരു സിറിയന് ബിഷപ്പാണ് ഈ കെട്ടുകഥയുടെ ഉപജ്ഞാതാവ് എന്നു പറയപ്പെടുന്നു. ഡേഷ്യസ് ചക്രവര്ത്തിയുടെ പീഡനം ഭയന്ന് ഏതാനും ക്രിസ്ത്യന് യുവാക്കള് ഒരു ഗുഹയില് അഭയം തേടുകയും പിന്തുടര്ന്നു വന്ന അക്രമികള് അവരെ ഗുഹയില് ജീവനോടെ മൂടുകയും ചെയ്തുവെന്നും പിന്നീട് 200 വര്ഷങ്ങള്ക്കു ശേഷം അവര് ഗുഹയില്നിന്ന് മാറ്റമില്ലാതെ പുറത്തു വന്നു എന്നുമാണു ഈ കഥയുടെ ചുരുക്കം. സിരിയയുമായി കച്ചവടബന്ധമുള്ളവരാണ് ഈ കഥ അറേബ്യയില് എത്തിച്ചതെന്നു കരുതപ്പെടുന്നു.
മുഹമ്മദിന്റെ പ്രവാചകത്വവും ഒരു കെട്ടുകഥയാണെന്ന് ഈ സംഭവം തെളിയിച്ചു!
നില്ക്കക്കള്ളിയില്ലാതായപ്പോള് കിട്ടിയ ഊഹാപോഹങ്ങള് വെച്ച് ഒരു വെളിപാട് അവതരിപ്പിച്ചു:
“ഗുഹാവാസികള് മൂന്നു പേരാണ്,നാലാമത്തേത് അവരുടെ നായയും എന്നു ചിലര് പറയുന്നു. അവര് അഞ്ചു പേരാണെന്നും ആറാമത്തേത് നായയുമാണെന്നാണു മറ്റു ചിലരുടെ വാദം. അദൃശ്യ കാര്യങ്ങളില് ഊഹിച്ചു പറയുക മാത്രമാണവര് .ഏഴു പേരാണെന്നും എട്ടാമത്തേത് നായയാണന്നുമാണു വേറെ ചിലരുടെ ഭാഷ്യം. പറയുക : എന്റെ റബ്ബ് അവരുടെ എണ്ണത്തെ ക്കുറിച്ച് നല്ല പോലെ അറിവുള്ളവനാകുന്നു. അല്പം ചിലര്ക്കല്ലാതെ അവരെകുറിച്ച് അറിവില്ല. അതുകൊണ്ട് അവരുടെ കാര്യത്തില് താങ്കള് തര്ക്കിക്കാന് പോകണ്ട. ജനങ്ങളില് ആരോടും അതിനെകുറിച്ച് അന്യേഷിക്കാനും പോകണ്ട.”[18-22]
ഗുഹാവാസിക്കഥയുടെ വിശദാംശങ്ങള് തേടി ഒരുപാട് അലഞ്ഞെങ്കിലും ആരില്നിന്നും വേണ്ടത്ര വിവരങ്ങള് ലഭിച്ചില്ല എന്ന് ഈ വെളിപാടില്നിന്നും സാമാന്യ ബുദ്ധിയുള്ള ആര്ക്കും മനസ്സിലാകും. അദൃശ്യലോകത്തുനിന്ന് ജ്ഞാനം ലഭിക്കുന്നു എന്ന അവകാശവാദം പൊള്ളയാണെന്നു വ്യക്തമായതോടെ എതിരാളികള് നബിയെ വീണ്ടും കളിയാക്കി. മറുപടിയായി നബി പിന്നീടു കണ്ടെത്തിയ മുറിന്യായം അതിലും വിചിത്രമായിരുന്നു.:
“ഒരു കാര്യത്തെ സംബന്ധിച്ചും നാളെ ഞാനതു ചെയ്യുമെന്ന് `ഇന്ശാ അല്ലാ` എന്നു ചേര്ത്തുകൊണ്ടല്ലാതെ താങ്കളൊരിക്കലും പറഞ്ഞു പോകരുത് . .” [18-23]
ഇതിന്റെ വ്യാഖ്യാനം കാണുക: “ആത്മാവ് ,ദുല്കര് നൈന്, ഗുഹാവാസികള് എന്നിവ സംബന്ധിച്ച് യഹൂദികളുടെ നിര്ദ്ദേശപ്രകാരം ഖുറൈശികള് ചോദിച്ചപ്പോള് നാളെ വരൂ അപ്പോള് പറയാം എന്ന് നബി ഉത്തരം നല്കി.. ഇന്ശാ അല്ലാ[അല്ലാഹു ഉദ്ദേശിച്ചാല്] എന്നു പറഞ്ഞില്ല. പിന്നീട് വഹ്യ് വരാന് കുറെ താമസിച്ചു....നാളെ മറുപടി തരാമെന്ന് പറഞ്ഞിട്ട് ദിവസങ്ങളോളം അതിനു കഴിയാതെ വന്നപ്പോള് ഖുറൈശികള് അതൊരു സുവര്ണ്ണാവസരമായി കണ്ട് നബിയെ കളിയാക്കി. മുഹമ്മദിന്റെ റബ്ബ് കോപിക്കുകയും കൈ വെടിയുകയും ചെയ്തിരിക്കുന്നു എന്നവര് തട്ടിവിട്ടു. തിരുമേനിക്ക് ഇതു വളരെ പ്രയാസകരമായി തോന്നി . തത്സമയത്താണ് ഈ സൂക്തം അവതരിച്ചത്.”[വിശുദ്ധ ഖുര് ആന് വ്യാഖ്യാനം.പേ.343 വോ.3] ഇന്ശാ അല്ലാ എന്നു പറയാത്തതിനാല് ജിബ്രീല് പിണങ്ങിപ്പോയി എന്ന വാദം പരിഹാസത്തിനാക്കം കൂട്ടാനേ ഉതകൂ എന്ന് പോലും ചിന്തിക്കാന് ദൈവത്തിനു കഴിഞ്ഞില്ല.!
ശത്രുക്കളുടെ മുമ്പില് അപമാനിതനായി ആത്മഹത്യക്കൊരുങ്ങിയ ദൂതനെ ഇതുപോലൊരു നിര്ണായക ഘട്ടത്തില് നിസ്സാരമായ തടസ്സവാദങ്ങള് ഉന്നയിച്ച് ദൈവം ചതിക്കാന് ശ്രമിച്ചു എന്നാണോ നാം വിശ്വസിക്കേണ്ടത്.? അദൃശ്യന്ജ്ഞാനം പരീക്ഷിക്കാന് ചോദ്യമുന്നയിച്ചവരോട് നാളെപ്പറയാം എന്ന് ഒഴിവുകഴിവു പറയാന് ദൈവം ഇട വരുത്തിയതെന്തിന്? ചോദിച്ച ഉടനെ വെളിപാട് ഇറക്കി മറുപടി നല്കിയിരുന്നെങ്കില് അല്ലാഹുവിനും ദൂതനും ഈ അപമാനം നേരിടേണ്ടി വരുമായിരുന്നോ?
പ്രപഞ്ചം സൃഷ്ടിക്കും മുന്പേ എഴുതപ്പെട്ട ഒരു മഹാ ഫലകത്തിലെ ദിവ്യ സൂക്തങ്ങളാണു ഖുര് ആന് എങ്കില് ഏഴാം നൂറ്റാണ്ടില് അറേബ്യയില് പ്രചരിച്ചിരുന്ന ഒരു യക്ഷിക്കഥയ്ക്ക് അതില് എന്താണു പ്രസക്തി?
200 വര്ഷം ഏതോ ഒരു മടയില് ഒരു പട്ടിയോടൊപ്പം ഉറങ്ങിക്കിടന്ന ഏതാനും ചെറുപ്പക്കാരുടെ കഥ അല്ലാഹുവിന്റെ കിതാബില് സ്ഥാനം പിടിച്ചത് പ്രസ്തുത രാക്കഥ സത്യമാണെന്നു വിശ്വസിച്ചിരുന്ന ജാഹിലിയ്യാ അറബികള് പ്രവാചകനെ പരീക്ഷിക്കാന് ചോദ്യം ഉന്നയിച്ചതുകൊണ്ടാണല്ലോ. എത്ര പേരാണാ പട്ടിയോടൊപ്പമുണ്ടായിരുന്നതെന്ന കാര്യം ലൌഹുല് മഹ്ഫൂളില് എഴുതി വെക്കാന് അല്ലാഹു മറന്നു പോയതായിരിക്കാം! ഖുറൈശികള് ഇങ്ങനെയൊരു ചോദ്യം ചോദിച്ച് തന്റെ അന്ത്യ ദൂതനെ വെള്ളം കുടിപ്പിക്കാനിടയുണ്ടെന്നു മുന് കൂട്ടി അറിയാന് പാവം അല്ലാഹുവിനു കഴിഞ്ഞില്ല.!!
അഞ്ചാം നൂറ്റാണ്ടിലെ ഒരു സിറിയന് ബിഷപ്പാണ് ഈ കെട്ടുകഥയുടെ ഉപജ്ഞാതാവ് എന്നു പറയപ്പെടുന്നു. ഡേഷ്യസ് ചക്രവര്ത്തിയുടെ പീഡനം ഭയന്ന് ഏതാനും ക്രിസ്ത്യന് യുവാക്കള് ഒരു ഗുഹയില് അഭയം തേടുകയും പിന്തുടര്ന്നു വന്ന അക്രമികള് അവരെ ഗുഹയില് ജീവനോടെ മൂടുകയും ചെയ്തുവെന്നും പിന്നീട് 200 വര്ഷങ്ങള്ക്കു ശേഷം അവര് ഗുഹയില്നിന്ന് മാറ്റമില്ലാതെ പുറത്തു വന്നു എന്നുമാണു ഈ കഥയുടെ ചുരുക്കം. സിരിയയുമായി കച്ചവടബന്ധമുള്ളവരാണ് ഈ കഥ അറേബ്യയില് എത്തിച്ചതെന്നു കരുതപ്പെടുന്നു.
മുഹമ്മദിന്റെ പ്രവാചകത്വവും ഒരു കെട്ടുകഥയാണെന്ന് ഈ സംഭവം തെളിയിച്ചു!
Subscribe to:
Posts (Atom)